تحلیل جغرافیایی کانونهای جرم خیز جرائم سرقت در شهر مرزی سرپل ذهاب

رشد جمعیت و شهرنشینی سریع، موجب شده که جرم بهعنوان یک معضل اجتماعی، کیفیت زندگی را مورد تهدید قرار دهد. تحلیل فضایی جرم دارای ابعاد جغرافیایی است که در مقیاسهای جغرافیایی (ملی، منطقهای، محلی) بهطور نامتناسبی توزیعشده است. لذا هدف این پژوهش بررسی نسبت جرم به تراکم جمعیت در شهر مرزی سرپل ذهاب در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. روش مطالعه در این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و نوع تحقیق کاربردی میباشد. این پژوهش در شهر سرپل ذهاب انجامشده است و جمعآوری دادهها از بزهکارانی صورت گرفته است که در محدوده جغرافیایی این شهر مرتکب جرم سرقت شدهاند؛ بنابراین، تمامی جرائم ارتکابی از نوع سرقت در محدوده قانونی این شهر که طی ده سال از ۱/۱/۸۲ تا ۲۹/۱۲/۹۲ در کلانتریها و واحدهای اجرایی ناجا در مورد آنها پرونده تشکیل و ثبت گردیده موردبررسی قرارگرفته است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که بیشترین تراکم جرم در جمعیت، مرکز شهر به چشم میخورند. کمترین نسبت جرم به جمعیت نیز در شهرک جهاد و نیروی انتظامی دیده میشود. تحلیل نقشههای تراکم نسبی جرم (به ازای جمعیت و واحد سطح) بهخوبی ارتباط مستقیم و مثبت تراکم جمعیت را نشان میدهد. بنابراین هرقدر تراکم جمعیت در هر منطقه بیشتر باشد احتمال وقوع جرم در آن افزایش مییابد، لذا میتوان نتیجه گرفت که: ارتکاب جرائم در نواحی پرجمعیت رخ میدهد. تحلیل نقشههای تراکم نسبی جرم (به ازای جمعیت و واحد سطح) بهخوبی ارتباط مستقیم و مثبت تراکم جمعیت در محلات مختلف شهر و تعداد جرائم ارتکابی در هر محله را نشان میدهد؛ بنابراین هرقدر تراکم جمعیت در هر منطقه بیشتر باشد احتمال وقوع جرم در آن افزایش مییابد.