ارزیابی دیدگاه مراجعه کنندگان به پارکهای شهری نسبت به توسعه طراحی خشک منظری

امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز موثر در شکلهای گوناگون آن دیگر قابل تصور نیست. شهرها به عنوان کانونهای تمرکز، فعالیت و زندگی انسانها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تضمین کنند، چارهای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستمهای طبیعی ندارند. در این میان فضای سبز به عنوان جز ضروری و لاینفک پیکره شهرها در دگرگونی آنها نقش اساسی دارند که کمبود آنها میتواند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد. در بسیاری از کشورها آب به میزان کافی بوده و مقدار استفاده از آن به صورت یک مشکل مطرح نیست، اما در کشورهایی همچون ایران اقلیم حاکم باعث ایجاد محدودیتهایی در مصرف آن شده است. بر این اساس مسئولان اقداماتی برای داشتن فضای سبز همراه با کاهش مصرف آب انجام دادهاند که بیشتر پیرو روشهای گذشتگان است و اکثر این اقدامات متوجه منابع آب مورد استفاده برای آبیاری میشود. در این بررسی سعی شده بعد از مطالعه ضرورت وجود فضای سبز در ساختار شهر و ارائه روشهایی برای کاهش مصرف آب، به معرفی رویکرد خشکمنظری، به عنوان راهکاری برای مصرف بهینه آب در فضای سبز شهری پرداخته شود، که ایجاد تغییر در پوشش گیاهی موجود در فضاهای سبز را به عنوان یکی از راهکارهای قابل اجرا پیشنهاد میکند. در مطالعه صورت گرفته در خصوص این طرح هم از مردم و هم از کارشناسان فضای سبز نظرسنجی به عمل آمده و پیشنهاداتی بر اساس نتایج بدست آمده مطرح شده است.