بررسی نمای شهری و تاثیر نمای رومی بر بافت شهر یزد

به کارگیری مصالح متعدد با جنس ، رنگ و بافت متفاوت، اغتشاش و آشفتگی بصری را نه تنها در یک بنا بلکه در بدنه شهری به دنبال خواهد داشت. امروزه هرمالک نمای ساختمان خود را بدون توجه به سایر بناها بر اساس سلایق خود می سازد که حاصل آن آشفتگی به وجود آمده در بدنه و منظر شهری می باشد. نابسامانی نمای ساختمان های ما، در پاسخگویی نامناسب به توقعاتی ریشه دارد که با گذر زمان و در طول تاریخ نسبت به نما ایجاد شده اند. توقعاتی همچون محافظت از ساکن در مقابل تهدیدهای بیرونی، ایجاد ارتباط میان درون و بیرون، معرفی شخصیت و اعتبار مالک و طراح. متاسفانه علیرغم پیشرفت دانش و توان مهندسی و تکنولوژی ساخت هیچکدام نتوانسته است در بالا بردن کیفیت نما و ارزش های معماری متناسب با زندگی انسان معاصر کمک شایانی کند، به گونه ای که نماهای معماری امروز به نماهای تک بعدی و فاقد معنا تبدیل شده و کیفیت یکسانی پیدا کرده اند. علاوه بر این موجب شده برخلاف تفاوتهای فرهنگی، اقلیمی، بومی که در محیط موجود میباشد، بناها در نقاط مختلف کشور یکسان شده و آنچنان تفاوتی با هم نداشته باشند. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی به بررسی شاخص های نما ، بررسی نمای رومی و تاثیر آن بر بافت یزد پرداخته شده است . با راهکارهایی همچون رجوع به پیشینه غنی معماری ایرانی و التقاط آن با تکنولوژی روز، می توان نیاز جامعه را به نحوی مطلوب تر برطرف نمود به گونه ای که با رعایت زمینه گرایی کالبدی، نماهای شهری، با حفظ شخصیت و اعتبار خود، عنصری از یک جامعه وحدت یافته در سیستم بافت شهری باشند. در معماری بومی توجه به اصول سبب ایجاد هماهنگی در بافت شهری میشود و این مسئله منظر شهر مناسب و در عین حال سرزنده و کارا را به ارمغان می آورد.