ارزیابی پایداری اجتماعی- اقتصادی شهرهای ساحلی(نمونه موردی: شهرگناوه)

امروزه توسعه پایدار در تمام ابعاد اجتماعی مورد توجه است. همچنین مقوله پایداری به ویژه در زمینه مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی از جمله مهمترین مباحث قرن بیست و قرن حاضر بوده است. برای رسیدن به توسعه پایدار به ویژه پایداری شهری، راهکارهایی باید اتخاذ شود که از آن جمله می توان به توسعه در سطح محله و محیط های مسکونی اشاره کرد. که با توجه به این که مسکن یکی از مسائل حاد کشورهای در حال توسعه است، توجه به مجتمع های مسکونی که از خصوصیات پایداری برخوردار باشند ضروری است. در این مقاله جنبه های پایداری اقتصادی و اجتماعی در شهر ساحلی گناوه مورد سنجش قرار گرفته است.یکی از چالشهای جدی سکونت گاهای شهری در کشورهای درحال توسعه مقوله پایداری اجتماعی- اقتصادی است که به رغم ارتباط نظام مند با پایداری محیطی تا حد زیادی در سایه و سیطره آن قرار گرفته و کمتر به طور مستقل مفهوم سازی و بررسی شده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی بوده است و پیمایش، عمدتا از طریق پر کردن پرسشنامه از ساکنان است. نمونه تحقیق شامل۶۰ نفراز ساکنین شهر گناوه بوده است. نتایج حاصل بیانگر میزان مطلوبیت نسبی(۵۰ درصد) زیر شاخص های پایداری اقتصادی- اجتماعی بوده و در عین حال اختلاف میان شاخص های مولفه های مذکور اندک می باشد. بیشترین میزان ناپایداری مربوط به شاخص سرزندگی از مولفه ی پایداری اجتماعی بوده است و بیشترین میزان پایداری مربوط به شاخص رفاه اقتصادی، امور مشارکتی و مشارکت مردمی، ازمولفه های اقتصادی- اجتماعی بوده است. از این رو در بحث سیاستگذاری برای پایدارسازی اجتماعی- اقتصادی ، با توجه به عوامل ضروری که سبب افزایش سرزندگی در این شهر می شود.