ارزیابی نقش مشارکت مردم در بازآفرینی بافت ناکار آمد محله صاحب الزمان مشهد

تحولات سریع ساختار شهری مشهد در سال های اخیر، از موضوعاتی است که بر نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری تاثیرگذاشته است. عمده ترین آسیب ناشی از این دگرگونی، ناسازگاری کالبدی است که در دو وجه ناهمگونی و ناپایداری بافتهای قدیمی و فرسوده و نوساز و در ابعاد ناهنجاری های مختلف کالبدی، اجتما عی، فرهنگی و زیست محیطی نمایان شدهاست. در این زمینه، اجرای برنامه هایی مانند بهسازی، مرمت، زنده سازی، نوسازی و... با هدف تجدید حیات شهری یاجلوگیری از افت شهری، از مهمترین شیوههایی است که در کانون توجه متخصصان و مجریان شهرسازی و ساختار مدیریتشهری قرار دارد و محور اصلی اجرای این برنامه ها، مشارکت شهروندان است. در میان مناطق مختلف شهر مشهد، منطقه ۱،یکی از مهم ترین مراکز قدیمی و تاریخی شهر به شمار می آید که سهم عمده فضای کالبدی آن را بافت های فرسوده تشکیلمی دهند. مطابق بررسی ها، مهمترین مسئله بافت های فرسوده این منطقه، پایین بودن نقش مشارکت شهروندان در رویکردمدیریت شهری و راهبردهای اتخاذ شده طی سال های اخیر در جهت مرمت، توانمندسازی و حیات بخشی به آنهاست کهدر این پژوهش به چیستی و چرایی آن پرداخته می شود. این پژوهش، با تحلیل توصیفی- کاربردی عرصه های تصمیم گیریمرتبط، انتخاب شیوه های مختلف مشارکت شهروندان و سیاست هایی مناسب در نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده اصلاح،تثبیت و ارائه شده و نشانگر آن است که حل مشکلات بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده، با مدیریت شهری، مرمت ومشارکت مردم رابطه مستقیم دارد.