تقابل بین معماری و سازه در ساختمان های بلند با سیستم شبکه قطری

امروزه ساخت و ساز های بلند در شهرهای با تراکم جمعیت افزایش یافته است برای کاهش محدودیت ارتفاع به دلیل ضوابط طراحی موجود ضرورت انتخاب یک سیستم سازه ای به گونه ای که به شکل بهینه بیشترین کارایی به لحاظ سازه و معماری ایجاد کند مورد توجه قرارگرفته است آنچه مسلم است از دیرباز تعامل معماری و سازه مهندسین را به خلق سیستم های سازه ای جدید برمی انگیزد بطوریکه نیاز به زیباشناختی و استفاده ازنور طبیعی براورد می شود در میان انواع سیستمهای سازه ای سیستم با رفتار سازه ای لوله ای به دلیل قرارگیری بخش موثر آن در پیرامون سازه و درن تیجه امکان دسترسی به فضای کافی داخلی بدون ستون بسیار قابل توجه است بنابراین اخیرا سیستمهای سازه ای جدیدی تحت عنوان سیستم شبکه قطری به دلیل استفاده از اعضای مورب قطری بصورت شبکه های مثلثی مقاوم در برابر هر دو بار ثقلی و جانبی عملکرد برشی قابل ملاحظه را ایجاد می کند قرارگیری این اعضا درمحیط پیرامونی ساختمان در تشابه با رفتار سیستم های لوله ای کارایی سازه ای این سیستم را به ماکزیمم مقدار خود رسانده است.