بررسی نمادشناسی نقش سیمرغ در پارچه های دوره ی ساسانی

مطالعه آثار باستانی، بخش وسیعی از زندگی گذشته جوامع را در برمی گیرد، همچنین آثار هنری بجا مانده از گذشته، ابزار ووسایلی هستند که ما را با زندگی فرهنگی و فکری آن عصر آشنا می کنند. نقش مایه های ساسانی ازجمله اصلی ترین نقوش بهکار گرفته در آثار هنر ایرانی است که ریشه های عمیق در فرهنگ، آداب و سنن این مرز و بوم دارند، پس از ساسانیان، فصلدیگری از تاریخ جهان و عصر جدیدی در ایران آغاز شد. در این پژوهش، که از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، تاریخیتوصیفی _(تحلیلی) می باشد. از روش و ابزار تحقیقات اسنادی و کتابخانه ای در جهت جمع آوری مطالب استفاده شدهاست که از میان طرح ها و نقش های پر رمز و راز و بی نظیر هنر ساسانی، به دلیل پررنگ تر بودن و جذابیت نقش سیمرغ، بهعنوان پرندهای خوش یمن، مبارک و باشکوه، در دوره ساسانی، مورد بررسی قرار داده تا با شناخت نماد اسطوره ای سیمرغ درآثار این دوره، نقوش مرتبط را شناسایی و بر اساس قابلیت های ساختاری، آن ها را دسته بندی نموده و کلیت سیمرغساسانی، که اکثرا در داخل کادری دایره ای جاگذاری شده را نشان دهد. نقش سیمرغ که ریشه در فرهنگ و هویت ایرانیدارد، می تواند گزینه ای مناسب در آرایه های متفاوت در جهت احیا و به کارگیری نمادهای باستانی به عنوان آرایه هایمطلوب و مطابق با معیارهای فرهنگی جامعه امروز ایرانی باشد.