مطالعه تحلیلی و تطبیقی زیباشناسی نقش گل و مرغ در منسوجات دوره صفوی

منسوجات بافته شده در دور هی صفوی (به ویژه از اواسط سده ی شانزدهم/دهم به بعد) به لحاظ زیبایی بصری، نقوشتزیینی، مضامین و ترکی ببندی به کاررفته و هم چنین رنگ و فن بافت،مایه ی مباهات هنر ایرا نزمین به شمار می رود. ازمهمترین خصوصیات هنری این دوره، تشکیل کانون های هنری تحت حمایت دربار و ارتباط تنگاتنگ رشته های هنریبه ویژه، پارچه بافی با نقاشی است. در این نوشتار سعی شده پس از ترسیم وضعیت صنعت نساجی و دلایل رشد واعتلای آن در طول این دوره و هم چنین نگاهی به وضعیت نگارگری آن با روش تاریخی- تحلیلی، به بررسی چندوچون این تاثیرپذیری پرداخته شود. در این پژوهش، با استفاده از روش تحقیق تاریخی و تحلیلی، با استناد به منابعکتابخانه ای و تصویری و از منابع متعدد و معتبر در دسترس پژوهشگر، وضعیت پارچه بافی در دوره صفوی و آشناییبا مفهوم گل و مرغ و پیشینه آن، همچنین بررسی نقوش گل و مرغ در منسوجات دوره صفوی است. در طی اینپژوهش مشخص شد که وجود زمینه مناسب برای هنرمندان، عامل مهمی در توسعه هنر پارچه بافی بود و بعلاوهتلاش آنان، تاثیر بسیاری بر گسترش این هنر داشت. داستان های ایرانی، گل ها و گیاهان- که نشانه ای از علاقه صفویان به باغ و بستان است- و انواع نقوش انسان، حیوانات از جمله نقش گل و مرغ در تزیین پارچه های دوره صفوی استفاده شده است.