رابطه تاب آوری با رضایت از زندگی و شادکامی در بین دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی رابطه تاب آوری با رضایت از زندگی و شادکامی در بین دانشجویان دانشگاه شیراز بود. جامعه مورد مطالعه را تمامی دانشجویان دانشگاه شیراز بود. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. ۱۷۰ نفر از دانشجویان این دانشکده به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. سپس مقیاس تاب آوری، رضایت از زندگی و شادکامی در اختیار دانشجویان قرار گرفت و اطلاعات داده شده را پر نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون با استفاده از نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و رضایت زندگی و بین تاب آوری و شادکامی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج بیانگر این بود که تاب آوری می تواند رضایت از زندگی و شادکامی را پیش بینی کند بنابراین نتیجه می گیریم که با افزایش تاب آوری، رضایت از زندگی و شادکامی افزایش می یابد. در نتیجه کارگاه های آموزشی جهت افزایش صبر و تاب آوری و توانایی روبرو شدن با سختی ها و تنش های روزمره زندگی فراهم گردد.