حذف سولفیدهیدروژن ناشی از تصفیه فاضلاب توسط فیلترهای کربن زیستی

سولفید هیدروژن گاز بدبو و آلاینده ناشی از فاضلاب است که قابل تصفیه با بیوفیلتر هوا است. کربن زیستی، محیطی مناسب برای تشکیل بیوفیلم و تصفیه H2S می‌باشد. در پروسه بیوفیلتر سه مرحله اصلی مشاهده می‌گردد: اتصال میکروارگانیسم‌ها به سطوح متخلخل بیوکربن و تشکیل بیوفیلم، مصرف سوبسترا (H2S) و رشد بیوماس، شستشو (Filter Backwashing). برای جلوگیری از تجمع بی‌رویه میکروارگانیسم‌ها، هر از 100-200h، فیلتر با آب 32°C شستشو می‌‌شود. رابطه مستقیمی بین میزان تخلخل بیوکربن و بیوفیلم تشکیل شده از یک طرف و میزان حذف H2S از سوی دیگر مشاهده می‌شود. محصول اصلی ضمن اکسیداسیون میکروبی H2S ، اسید‌سولفوریک است. تنظیم ph، دما، رطوبت و هوادهی ضروری است. ارزیابی کار بیوفیلتر با فاکتور Elimination Capacity=EC برآورد می‌گردد. بیوکربن غلظت بالایH2S را جذب کرده و به تدریج در اختیار میکروارگانیسم‌های فیلتر قرار داده و رطوبت را حفظ می‌نماید. بنابراین بیوکربن گزینه‌ای مناسب برای رفع سولفید هیدروژن از فاضلاب است.