مطالعه رابطه بیش اطمینانی مدیریتی و سطح نگهداشت وجه نقد با تاکید نقش متغیر نوع گزارش حسابرسی

وجه نقد یکی از حیاتی ترین دارایی های شرکت است و به جهت اهمیت آن در موفقیت و ادامه بقای واحدهای اقتصادی از اجزای جدایی ناپذیر برنامه ریزی مالی است. از آنجایی که وجه نقد نگهداری شدهبخش قابل توجهی از دارایی ها را در بسیاری از شرکت ها تشکیل می دهد، انتظار می رود که وجه نقد نگهداری شده بر ارزش شرکت ها اثرگذار باشد. هدف این پژوهش مطالعه رابطه بیش اطمینانی مدیریتی و سطح نگهداشت وجه نقد با تاکید بر نقش متغیر نوع گزارش حسابرسی است. روش پژوهش تحلیلی و از نظر ارتباط بین متغیرها ترکیبی از علی همبستگی است و از نظر هدف کاربردی و از لحاظ رویداد، پسرویدادی است. برای پردازش و آزمون فرضیه ها از روش رگرسیونی و داده های تابلویی و همچنین مدل اثرات ثابت استفاده شده است. نتایج تحلیل فرضیه ها حاکی از این است که بیش اطمینانی مدیریتی با سطح نگهداشت وجه نقد رابطه منفی و معناداری دارد و نوع گزارش حسابرس بر رابطه بین بیش اطمینانی مدیریتی و سطح نگهداشت وجه نقد تاثیر مثبت و معناداری دارد.