سپاه جاویدان

از زمان شکل گیری اولین دولت ایرانی، یعنی مادها، دو واژه در زبان های ایرانی باستان اوستا و فارسی باستاندر مورد نیروهای نظامی به کار رفت. ماهیت سازمان دهی سپاه هخامنشی ریشه در شرق باستان داشت وهخامنشیان خود را وارث نظام سیاسی آشوریان می دانستند و در زمان هخامنشیان نیز به وجود ایالتی متفاوتبه نام پرثوه اشاره شد که از قرن سوم ق.م، سواره نظام سنگین اسلحه را می شناختند. شهسوار پارتی جوشنفلس دار محکم، کلاهخودی با محافظ صورت و پوشش زرهی برای محافظت از اسب داشت. ارتش ساسانیاننیز به دو واحد سواره نظام و پیادگان تقسیم می شد که سواره نظام مهم ترین بخش ارتش بود. ولی سپاه پیادهاز لحاظ درجه و اهمیت بعد از سواره نظام قرار داشت.