بومی سازی طراحی شهری و برنامه ریزی توسعه از طریق طراحی مکان های زیبا و جذاب

در جهان امروز، نیاز به آرامش و درک زیبایی محیط گمشده پیرامون هر انسانی، بیش از نیاز به سرعت در جابجایی ها و انتقال احساس می شود. به وجود آوردن بستری مناسب از فضاهای شهری جهت تبلور زیبایی به ارتقای سرزندگی در فضای شهر ی کمک کننده خواهد بود، چرا که بسیاری از معضلات فضاهای شهری معاصر از عدم توجه کافی به زیبایی شناسی در فضاهای عمومی برا ی پاسخگویی به نیازهای شناختی مردم ناشی می شود. ارزش مکان های با طراحی زیبا و دوستانه به خوبی شناخته شده است و نمونه های زیادی در آن وجود دارد. با این وجود، غالبا ویژگی ها ی اماکن کاملا معمولی ، اما دلپذیر ، در اثر فرسایش یا تخریب تدریجی ناشی از بسیاری از اعمال یا نادیده ها، به تدریج کاهش می یابد. در این مقاله چالش های پیش رو میان منافع گوناگون در مقیاس های مکانی و زمانی مختلف مورد بحث قرار گرفته و این ها به ابزارها و رویکردهای کاملا متفاوتی که در عمل استفاده م یشود، مربوط م یشود. نتیجه گیری می شود که فرآیندهای موثرتر تحلیل و ارزیابی، از طریق مشارکت عمومی و کار چند رشته ای ، می توانند یک دانشی را فراهم آورند که موجب توسعه برنامه ریزی استراتژیک تر و توسعه یابی ذاتی شود. تمرکز تجدید شده بر محلی گرایی، فرصتی برای نوآوری و ابتکار بیشتر در طراحی شهری ارائه می دهد و مقاله بر فرصت های کلیدی که برای این امر پدیدار می شود ، تامل می کند