بررسی نقش ساختار ریاستی یا پارلمانی در اقتدار نظام ج.ا.ا

نظام ج.ا.ا  در حوزه ساختار سیاسی ناظر بر نظام پارلمانی صاحب تجربه است. تا پیش از بازبینی قانون اساسی در سال ۱۳۶۸، کشور بر اساس ساختار پارلمانی تمشیت میشد. لیکن در مقطع چند سال اخیر برخی صاحبنظران بر این باورند که ساختار نظام ریاستی، مطلوب نظر مقتضیات کشور نیست و بستر تعامل قوا را  میسر نمیسازد. ضمن اینکه برخی معتقدند این تغییر باید در مقطعی شکل بگیرد که کشور صاحب نظام حزبی توانمند به معنای حقیقی باشد در غیراینصورت تغییر نظام از ریاستی به پارلمانی مشکلی را مرتفع نمیسازد. علیهذا وجه ممیزه برجسته ساختار سیاسی نظام ریاستی و پارلمانی معطوف به چگونگی انتخاب رییس قوه اجراییه است. این تفاوت در آنجایی بروز و ظهور مییابد که قوه مجریه برآمده از رای غیر مستقیم مردم، خود را در برابر قوه مقننه پاسخگو بداند و قوه مقننه در برابر قوه مجریه برتری حقوقی یابد. بنابراین چارچوب نظام واره نهادهای حاکمیتی در ساختار نظامهای سیاسی، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که ترکیببندی نظام سیاسی و همچنین اصل کارآمدی، حاکی از تقسیم مسئولیتها و تفکیک امور  بطور متناسب ارزیابی میشود. لذا اینکه ترکیب نهادی حکومت و تقسیم وظایف بین افراد، از چه سازوکاری برخوردار است؟ و کدام ساختار مناسب حال کنونی کشور میباشد از مهمترین سوالات پیشروی این تحقیق است. که با روش تحلیلی- توصیفی و اخذ نظر خبرگان و کارشناسان این حوزه مورد کاوش قرار گرفته است.