ساخت و تحلیل روانسنجی پرسشنامه توازن خودهای ممکن در دانش آموزان

هدف: هدف از پژوهش حاضر ساخت، و رواسازی و اعتباریابی پرسشنامه توازن خودهای ممکن در دانشآموزان بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانشآموزان مقطع متوسطه اول شهر تهران به تعداد ۲۴۳۵۳۴ نفر در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود که از میان آنها ۴۲۱ نفر از دانشآموزان (۲۰۷ دختر و ۲۱۴ پسر) با روش نمونهگیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند.  در مطالعه حاضر به منظور تعیین روایی عاملی پرسشنامه توازن خودهای ممکن از روش آماری تحلیل عاملی تایید استفاده شد. یافتهها: نتایج روش آماری تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که ساختار سه عاملی پرسشنامه توازن خودهای ممکن شامل (۸۷/۱=df/۲c، ۹۱۴/۰=CFI، ۹۰۷/۰=GFI، ۸۵۴/۰=AGFI، ۰۷۶/۰=RMSEA) بود. نتایج همبستگی بین ابعاد پرسشنامه، شواهدی را از ساختار چندبعدی ابزار فراهم آورد. ضرایب همسانی درونی مولفههای اهداف، وظایف و نگرانیهای خود و کل گویهها به ترتیب برابر با ۹۷/۰، ۸۲/۰، ۸۸/۰ و ۸۷/۰ به دست آمد. نتیجهگیری: از آنجا که شاخصهای برازندگی مدل تحلیل عاملی از برازش مطلوب برخوردار بودند و میزان ضرایب آلفای کرونباخ حاکی از همسانی درونی گویه­های این ابزار بود، پرسشنامه ساخته­شده دارای روایی و پایایی مطلوبی است و می­توان از آن برای سنجش توازن خودهای ممکن و بررسی وجود ناهمخوانی خودها در دانشآموزان متوسطه استفاده کرد.