بررسی حمایت و سازگاری اجتماعی در مراقبین بیماران مبتلا به اختلالات روانی

مقدمه: ابتلا فرد به اختلالات روانی زندگی اعضای خانواده، نزدیکان، بستگان و یا سایر افرادی که بیشترین ارتباط را با بیمار دارند،تحت تاثیر قرار می دهد و کارکرد های آنها بخصوص در حیطه های اجتماعی را با تغییرات مواجهه می کند. پژوهش حاضر با هدفبررسی ارتباط حمایت اجتماعی با سازگاری اجتماعی در مراقبین بیماران روان مراجعه کننده به بیمارستان روانپزشکی رازی انجام شد. روش: این پژوهش از نوع همبستگی است. شرکت کنندگان تحقیق ۷۵ نفر از مراقبین بیماران مبتلا به اختلالات روانی بخش هایحاد بیمارستان رازی بودند که شرایط و تمایل حضور در پژوهش را داشتند و با شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهششامل پرسشنامه های حمایت اجتماعی وکس و سازگاری اجتماعی بل بود. در تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار spss نسخه ۲۲و آمارهای توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری با روش گام به گام استفاده شد.یافته ها : ۶۵.۳ درصد بیماران زن و ۳۴.۷ درصد مرد بودند. میانگین و انحراف معیار سن مراقبین ۶ / ۴۲ ± ۷ / ۱۴ بود. در ۷ / ۳۰ درصدموارد مراقبت فرد مبتلا به بیماری روانی به عهده مادر بود. سازگاری اجتماعی با حمایت اجتماعی مراقبین بیماران روان رابطهمعناداری داشته است (p<۰/۰۵). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ۱۲ درصد از تغیرات سازگاری اجتماعی توسط حمایتاجتماعی آشنایان پیش بینی می شود.بحث: حمایت و مراقبت بیماران مبتلا به اختلالات روانی همواره به دوش خانواده قرار دارد . در این راستا جستجوی منابع حمایتبرای سازگاری بهتر با شرایط موجود از طرف مراقبین امری بدیهی به شمار می آید.