ارائه رویکرد جامع مقررات گذاری فناوری های نوین در کشور

چالش اصلی هر فناوری که منجر به بقا یا افول آن می شود، ساز و کار قانونمند شدن آن می باشد. با رشد پرشتاب فناوری، رگولاتوری فناوری های نوین پیچیده تر شده و عدم قطعیت در مورد این که آیا نوآوری با الزامات قانونی مطابقت دارد یا خیر بیشتر می شود. کاربردهای فناوری های نوین سوال مهمی را درباره نقش قانون در حصول اطمینان از این که آیا قوانین مناسب برای کاهش مغایرت ایجاد شده یا خیر، مطرح می کند. همچنین با افزایش جرایم سایبری در این فضا ضرورت نظارت بر این صنعت نیز افزایش یافته است که این موضوع اهمیت رگولاتوری و نظارت در این زمینه را بیش از پیش آشکار می سازد. عدم قانونگذاری فناوری های نوین باعث می شود کسب و کارهای ارزش آفرین به دلیل شفاف نبودن وضعیت قانونی و مبهم بودن آینده بازار، فعالیت نکرده و در عوض کسب و کارهایی که در کوتاه مدت به بهای ایجاد آسیب مالی و اعتباری در بازار سود بالایی کسب می کنند وارد صحنه شوند. یکی از دغدغه های اصلی رگولاتوری فناوری های نوین تاخیر و تعجیل در رگوله کردن فناوری می باشد که در هر دو حالت آسیب رسان خواهد بود به منظور پیشگیری از این آسیب ها و شناخت استراتژی مناسب در مواجهه با فناوری های نوین در این مقاله به معرفی رویکردهای نوین رگولاتوری فناوری با تمرکز بر مشاهدات پرداخته ایم. در نهایت با در نظر گرفتن ساختار کلی موجود در کشور، ویژگی و راه کارهای تنظیم مقررات حوزه فناوری های نوین را به منظور تقویت اکوسیستم فناوری های نوین پیشنهاد کرده ایم.