آسیب شناسی کودک همسری در حقوق ایران

کودک همسری یا ازدواج کودکان بویژه در دختران یکی از معضلات اجتماعی و ناهنجار روزگار ماست که به نوعی تضییع حقوق کودکان محسوب می شود. این پدیده با وجود برخورداری از کارکردهایی که در برهه هایی از تاریخ اجتماعی انسان چه بسا دارای کارکردهای مناسبی نیز بوده است، ولیکن با پیشرفت و تحولات اجتماعی و فرهنگی حاصل از توسعه اقتصادی و صنعتی جوامع و نوسازی و مدرنیزاسیون آنها، امروزه از آثار و تبعات آسیب شناختی مهمی برخوردار است.پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی این پدیده پرداخته است و سعی شده است در این مقاله کودکهمسری در حقوق ایران نیز مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این بررسی نشان داد که در جمهوری اسلامی برای محدود کردن تزویج کودکان اقداماتی صورت گرفته است؛ ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی سن ازدواج کودک را ۱۳ سال تمام شمسی برای دختران و ۱۵ سال تمام برای پسران تعیین نموده است. افزون بر این، قانون اذن ولی را لازم اما کافی ندانسته و تشخیص دادگاه صالح را نیز شرط قرار داده است. جامعه ایران مانند تمامی جوامع دیگر در حال تغییر و تحول است گاهی روند این تغییرات مثبت و سازنده و خوشایند افراد و گاهی نیز منفی و ناخوشایند برای جامعه است. برخی این تغییر را نشانه به وجود آمدن سبک جدیدی در خانواده و برخی دیگر آن را سبب ازهم پاشیدگی بنیان خانواده می دانند اما به هر جهت باید چاره ای اندیشید تا این دگرگونی کمترین آسیبی بر اساس خانواده وارد کند.