ارزیابی رنگزدایی زیستی ترکیبات رنگی آزو توسط آرکیهای نمکدوست
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 196
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BJM-6-23_001
تاریخ نمایه سازی: 19 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: رنگهای آزو بزرگترین گروه رنگی را تشکیل میدهند که وجود پیوندهای N = N متصل به گروههای آروماتیک، از ویژگیهای بارز این رنگها است. تاکنون مطالعات زیادی در رنگبری زیستی توسط میکروارگانیسمها صورت گرفته است؛ اما مطالعه رنگبری توسط آرکیهای نمکدوست برای اولین بار گزارش شده است. مواد و روشها: از میان ۱۵ سویه جداشده از غارنمکی قشم ایران و۷ سویه تایپ نگهداریشده در مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، ۲ سویه توانایی بالایی در رنگبری از رنگهای آزو را از خود نشان دادند. اثر فاکتورهای مختلف شامل ) pH۹-۵ (، دمای) ۵۰-۳۰)، غلظت نمک (۳۰-۵/۱۲درصد)، غلظتهای مختلف رنگ (۵۰۰۰-۴۰۰ میلیگرم بر لیتر)، منابع کربن و نیتروژن و هوادهی مختلف در این دو سویه منتخب پس از چهار روز گرماگذاری در شرایط ایستا بررسی شد. همچنین اثر سمیت رنگ بر آرکیها انجام شد. همزمان با میزان رنگبری، رشد نیز سنجیده شد. از آزمون آماری آنوا بهمنظور مشخصکردن اختلاف معنادار استفاده شد. نتایج: سویه A با درصد شباهت ۱/۹۹ بهborinquense Halogeometricum و سویه B با درصد شباهت ۴/۹۹ بهHaloferax mediterranei بهترین سویههای رنگبر بودند. هر دوی سویهها در NaCl بین ۱۵ تا ۵/۱۷درصد، pH ۷، شرایط ایستا و بهترین رنگبری را در حضور عصاره مخمر بهعنوان منبع نیتروژن داشتند. اگرچه بررسیها در دمای ۴۵ درجه و منبع کربن ساکارز و گلوکز برای borinquense Halogeometricum بیشترین رنگبری را نشان میداد؛ Haloferax mediterranei بهترین رنگبری را در دمای۴۰ درجه و منبع کربنپروپیونیکاسید داشت. هر دو سویه در غلظتهای حدود ۱۰۰۰ میلیگرم بر لیتر قابلیت رنگبری داشتند و تا غلظت ۵۰۰۰ میلیگرم بر لیتر رنگ را تحمل میکردند. بحث و نتیجهگیری: نتایج بهدستآمده نشان داد که آرکیهای نمکدوست توانایی زیادی در رنگبری دارند. با توجه به شوری پسابهای نساجی، استفاده از این میکروارگانیسمها مهم به نظر میرسد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه سلسله حسن کیادهی
دانشجوی کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمدعلی آموزگار
استاد میکروبیولوژی، دانشگاه تهران، ایران
صدیقه اسد
استادیار بیوتکنولوژی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :