فرهنگ سیاسی نخبگان و حکمرانی خوب در جمهوری اسلامی ایران (مطالعه موردی دولت اصلاحات)

بحث حکمرانی خوب در دهههای اخیر، به یکی از موضوعات اساسی در ادبیات توسعه و گزارش سازمانهای بینالمللی تبدیلشده است. اما در خصوص تعریف و شاخصهای آن بین پژوهشگران و سازمانهای بینالمللی، اجماع نظر چندانی وجود ندارد. تحقق شاخصهای حکمرانی خوب که با شاخصهای حکمرانی دموکراتیک نیز همسوییها و همپوشانیهایی دارد؛ مستلزم برخی پیششرطهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. علاوه بر این پیششرطها، فرهنگ سیاسی و بهویژه فرهنگ سیاسی نخبگان نیز، نقش مهمی در نهادینگی عناصر حکمرانی خوب بالاخص در کشورهای درحالتوسعه ایفا میکند؛ این موضوع در دهههای اخیر، موردتوجه برخی از پژوهشگران مطالعات حکمرانی خوب قرارگرفته است. پرسش اصلی پژوهش آن است که، چه رابطهای بین فرهنگ سیاسی نخبگان سیاسی در جمهوری اسلامی و نهادینگی شاخصهای حکمرانی خوب در دولت اصلاحات (۸۴-۷۶) وجود دارد؟ پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی مبتنی بر شواهد و با روش مطالعه اسنادی و کتابخانهای صورت پذیرفته است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که گفتمان و فرهنگ سیاسی دموکراتیک نخبگان سیاسی در دولت اصلاحات، برخلاف دولتهای پیش و بعد از خود، نقش مهمی در نهادینگی برخی از شاخصهای حکمرانی خوب داشته است.