تحلیل فقهی ماده ۲۶۴ قانون مجازات اسلامی
محل انتشار: مجله حقوقی دادگستری، دوره: 83، شماره: 105
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 280
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLJ-83-105_002
تاریخ نمایه سازی: 19 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
شرب خمر از جرایمی است که شارع مجازات آن را ۸۰ تازیانه به عنوان حد شرعی قرار داده است. این حکم در ماده ۱۶۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ نیز آمده بود و عمدتا «شرب و خوردن مسکر» را بیان میکرد. پس از تصویب قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، قانونگذار تصمیم گرفت در ماده ۲۶۴، از عنوان «حد مسکر» عدول کند و به عنوان «مصرف مسکر» روی آورد و بدینترتیب مصرف مسکر را به هر روشی از قبیل خوردن، تزریق و تدخین، موجب حد شرعی دانست. وجه مشترک این دو عنوان، «موجب خمر» یا سبب ایجاد حد شرعی است که در کتابهای فقهی مطرح شده است. نوشته پیش رو، روشهای مختلف مصرف خمر و مسکر را از منظر فقهی بررسی میکند. به همین منظور، اقوال مختلف در نحوه مصرف خمر یا مسکر بیان میشود و نظر قانونگذار مبنی بر اثبات حد شرعی به هر روشی که باشد، نقد و ارزیابی میگردد.
نویسندگان
عبدالرضا اصغری
عضو هیات علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی
مهدی صالحی مقدم
دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرمشناسی دانشگاه علوم اسلامی رضوی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :