بررسی گسترهی مکانی- زمانی پرفشار جنب حارهای در نیمکره شمالی

در این پژوهش به منظور تحلیل مکانی- زمانی پرفشار جنب حارهای، از دادههای دوباره واکاوی شده ارتفاع-ژئوپتانسیل تراز میانی وردسپهر از پایگاه دادهی(NCEP/NCAR) با تفکیک افقی ۵/۲ درجه قوسی بهره گرفته شد. بازهی زمانی مورد بررسی، ۶۰ ساله(۱۳۲۷ تا ۱۳۸۶ شمسی) و بازهی مکانی، نیمکره شمالی است و شامل ۵۱۸۴ یاخته میباشد که به صورت سامانه تصویر استریوگرافیک قطبی ترسیم شده است. برای مقایسه میانگینها، از آزمون تی- تست با نمونههای جفتشده در دورههای ۳۰ ساله و جهت تشخیص و آشکارسازی روند مثبت یا منفی(افزایشی یا کاهشی)، از آزمون روند کندال تاو استفاده شده است. نتایج نشان داد که درتمام ماهها، مساحت سامانه پرفشار جنب حارهای، روند افزایشی داشته است. بیشترین میزان روند مربوط به مردادماه و کمترین مقدار روند، از آن فروردینماه میباشد. همچنین، حد شمالی این سامانه(پربند ۵۸۴۰ ژئوپتانسیل متر) در نیمهی گرم سال، عموما در عرضهای جغرافیایی بالا و بیشترین وسعت را در تیرماه دارد. اما با شروع دوره سرد سال، این پربند نیز به سمت عرضهای جغرافیایی پایین کشیده شده و کمترین مساحت را در بهمنماه، از آن خود میکند. به طور کلی، تغییر اقلیم ناشی از گرمایش جهانی، باعث گسترش بیشتر از حد نرمال سامانه پرفشار جنب حاره گردیده و به تبع آن، وسعت تاوهی قطبی نیز کاهش بیشتری یافته است.