ایماژیسم در شعر احمدرضا احمدی
محل انتشار: دوفصنامه زبان و ادب فارسی، دوره: 68، شماره: 231
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 278
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERLIT-68-231_004
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
ایماژیسم یا تصویرگرایی مدرن مجموعهای از تصاویر با صورتهای پررنگ ذهنی و ظاهرا بیربط و منطق است که همانند مونتاژهای سینمایی کنار هم قرار میگیرند. شاعران ایماژیسم از نوعی شعر غنایی و کوتاه ژاپنی، هفده هجایی به نام «هایکو» تاثیر گرفتهاند. زبان این شاعران به زبان گفتاری و روزمره بسیار نزدیک است. آنها معتقدند برای ارایه مقصود به جای بیان مستقیم باید از عنصر «خیال» بهره گرفت. ایماژیسم با صور خیال سنتی (تشبیه و استعاره) تفاوتهای آشکاری دارد. تی. اس. الیوت از بنیانگذاران این مکتب ادبی است. در ایران برخی شاعران معاصر، متاثر از این مکتب بودهاند. در این نوشتار ضمن شرحی بر مکتب ادبی ایماژیسم و روش آن، نمونهای از اشعار احمدرضا احمدی از مجموعه «من فقط سپیدی اسب را گریستم» تحلیل و گرهگشایی میشود. بررسی اشعار او نشان میدهد، تصاویر با گریز از معنا و محتوا، موجب پیدایش فرم در شعر او شدهاند. اصالت تصویر، آزادی در انتخاب وزن و موضوع، به کارگیری زبان گفتاری و ابهام از ویژگیهای ایماژیستی شعر احمدرضا احمدی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا عبدی گورابی
کارشناس ارشد دانشگاه پیام نوررشت
عباس خائفی
دانشیار دانشگاه گیلان
سیدحسن سیدترابی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت ، دانشکده علوم انسانی گروه زبان و ادبیات فارسی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :