بررسی جایگاه روستاهای شهری در طرح های توسعه شهری (مطالعه موردی: طرح جامع تهران، تفصیلی و الگوی توسعه منطقه یک)

شهرگرایی و تغییر شکل روستاهای اطراف شهرها از جمله مسائلی است که در دهههای اخیر نظام شهری کشورهای در حال توسعه از جمله ایران را تحت تاثیر قرار داده است. ادغام روستاهای حاشیه در بافت شهری، یکی از نمایانترین تغییرات کالبدی در بافت شهر ایرانی، به ویژه از دهه ۵۰ بوده است. در این میان، حوزههای روستایی تحت نفوذ مستقیم شهرهای بزرگ به ویژه کلانشهر تهران این فرایند را عمیقتر و سریعتر پشت سر گذاشته است. به نحوی که، بسیاری از آنها اینک در بافت شهر ادغام شده و یا با وجود فاصله از بافت پیوسته شهرها، از ماهیت روستایی خود فاصله گرفتهاند. هدف از این تحقیق، بررسی جایگاه کنونی روستاهای شهری در طرحهای توسعه شهری است. روش انجام تحقیق توصیفی- تحلیلی است. شیوه جمع آوری اطلاعات نیز کتابخانهای است. نتایج تحقیق نشان میدهد که در طرحهای توسعه شهری به جایگاه روستاهای شهری از طریق اتخاذ و اجرای سیاستهایی نظیر حفاظت از ویژگیهای طبیعی و زیست محیطی، توسعه کارکردهای گردشگری، حفاظت و ساماندهی بافتهای تاریخی و فرهنگی و ... توجه شده است.