شبیهسازی مکانی- زمانی بارش سالانه با استفاده از مدلهای تصادفی
محل انتشار: فصلنامه علوم آب و خاک، دوره: 22، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 238
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-22-1_028
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
بارش، از مولفه های اصلی بیلان آب در هر منطقه بوده و توسعه روش های کارآمد برای برآورد توزیع مکانی و زمانی آن از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. هدف از این پژوهش بررسی کارایی مدل چند مکانی خودهمبسته (Multiple-site auto regressive model) مرتبه اول برای برآورد مکانی- زمانی بارش سالانه در استان کردستان بود. بدین منظور هشت ایستگاه همدیدی (Synoptic) که دارای آمار بلندمدت، بودند انتخاب شد. برای تعیین پارامترهای مدل، داده های دوره آماری ۲۱ ساله (۱۳۹۱- ۱۳۷۱) به کار برده شد. این پارامترها با محاسبه همبستگی های با تاخیر صفر (Lag۰) و یک (Lag۱) در سری های زمانی بارش سالانه ایستگاه ها به دست آمدند. در این روش بارش منطقه در سال t براساس بارش سال قبل آن (t-۱) برآورد شد. برای ارزیابی مدل، بارش سالانه منطقه در سال های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ به وسیله مدل برآورد و با داده های مشاهده ای مقایسه شد. نتایج حاکی از دقت مناسب این مدل در پیشبینی مقدار بارش سالانه این منطقه بود. درصد خطای مدل در برآورد بارش سالانه منطقه برای سال های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ به ترتیب ۹/۷ و ۳/۱۷ درصد به دست آمد. همچنین ضریب همبستگی داده های برآورد شده و مشاهده شده در سطح معنی داری کمتر از یک درصد معنیدار شد (۹۷۸/۰ R=). علاوهبر این عملکرد مدل از نظر تولید داده مناسب بود. به طوری که مشخصات آماری داده های تولیدی و داده های تاریخی ثبت شده، مشابه بودند و اختلاف معنیداری نداشتند. بنابراین با توجه به کارایی مناسب این مدل در پیشبینی و تولید بارش سالانه، کاربرد آن برای کمک به مدیریت بهتر منابع آب این منطقه قابل توصیه است.
کلیدواژه ها:
Auto regressive ، Forecast ، Kurdistan ، Simulation ، Stochastic model ، Time series. ، : پیشبینی ، خودهمبسته ، سری زمانی ، شبیهسازی ، کردستان ، مدل تصادفی
نویسندگان
همایون فقیه
۱. Soil and Water Res. Dept., Agric. and Natural Resour. Res. and Educat. Center, Kurdistan, Iran.
جواد بهمنش
۲. Dept. of Water Eng., Faculty of Agric., Urmia Univ., Urmia, Iran.
کیوان خلیلی
۲. Dept. of Water Eng., Faculty of Agric., Urmia Univ., Urmia, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :