انسان به مثابه یک امت در قرآن کریم(مطالعه موردی آیات ۱۲۳ - ۱۲۰ سوره نحل)

امت، ابرنظام مناسبات انسانی در قرآن کریم و فراتمدنی بینظیر است. با این حال در آیه ۱۲۰ سوره نحل، حضرت ابراهیم(ع)به تنهایی امت نامیده شده است. ظرفیت امت در قالبهای «یک فرد» و «نظام انسانی»، این سوال را به ذهن میآورد که یک انسان چگونه میتواند در قالب یک امت، نقشآفرینی کند؟ بدین منظور و برای استخراج ویژگیهای امتی حضرت ابراهیم(ع)، تفاسیر فریقین درباره آیات ۱۲۳-۱۲۰ سوره نحل، به روش تطبیقی بررسی شدند. امت در قرآن کریم در دو سطح «نظام امتی» و « فرد امتی» معرفی شده است. از میان همه ویژگی های حضرت ابراهیم(ع)، ملت حنیف ابراهیمی، ویژگی منحصر به فرد حضرت ابراهیم(ع) است که به نظر میرسداین ویژگی در کنار ویژگیهایی نظیر «قانتا لله»، « لم یک من المشرکین» و «شاکرا لانعمه» ایشان را به مقام امت رسانده است. ملت حنیف ابراهیمی، خاستگاه عقلانی نظام فراتمدنی امت است که مرزهای زمانی، مکانی و نژادی را در هم نوردیده و همه انسانهای حق-گرای عالم در هر زمان و مکان و با هر دین الهی را دربرمیگیرد. از سوی دیگر گستره عظیم وجود ابراهیم(ع)در قالب امت، با ارتباط میان منهای علوی انسانها، قلبهای انسانهای حقگرای عالم را به سوی امت، سوق میدهد.