مقایسه عملیاتی عملکرد بسترهای ثابت و سیال در فرایند بازیابی آمین مستعمل توسط رزین تبادل یونی

در فرآیند شیرین سازی گاز ترش با محلول آمین، آمین با اسیدهای موجود در گاز ترش، مواد ضد خوردگی، آب ترش همراهگاز ورودی واکنش می دهد و نمک هایی تولید می کند که با حرارت از بین نمی رود. نمک های مقاوم به حرارت در سیکل آمینعلاوه بر افزایش نرخ خوردگی باعث فوم زدایی، افزایش اتلاف آمین، تولید محصول نامنطبق، افزایش هزینه های عملیاتی و نهایتاکاهش ظرفیت شیرین سازی گاز خواهد گردید. برای جلوگیری از این کاهش ظرفیت لازم است تا نمک های مقاوم حرارتی توسطروش های مختلف از آمین جدا شود. یکی از این روش ها، جذب نمک های مقاوم حرارتی به روش تبادل یونی توسط رزین است.این روش دارای دو مرحله اصلی می باشد. مرحله اول جذب نمک های مقاوم توسط رزین آنیونی و مرحله دوم احیای بستر توسطکاستیک و سپس شستشوی بستر با آب صنعتی است. فرآیند جذب و دفع درون بستر متخلخل رزینی انجام می گیرد که اینبستر می تواند به صورت ثابت یا سیال باشد. در این تحقیق عملکرد این دو نوع بستر در مرحله احیا و شستشوی رزین بصورتتجربی در واحد نمک زدایی وکلرزدایی پالایشگاه شهید هاشمی نژاد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان میدهد کهاستفاده از بستر سیال برای مرحله احیای این واحد صنعتی اثرات مفیدی در پارامترهای عملیاتی فرایند خواهد داشت. در نتیجهاین تغییر مصرف آب صنعتی و میزان پساپ ۲۸ درصد و اتلاف رزین ۲۰ درصد کاهش پیدا کرد. افت فشار بستر نیز از Y psi به۲psi کاهش یافت. همچنین پیشبینی میشود که تعمیرات سالانه بستر حدود ۶۶ درصد کاهش یابد. از دیگر اثرات مفید این تغییر می توان به کاهش کانالیزه شدن بستر در حالت سیال اشاره کرد که میتواند اثر چشمگیری در افزایش کارایی بستر داشته باشد.