بررسی دگرشکلی بین لرزه ای گسل نایبند، ایران مرکزی: با استفاده از روش تداخل سنجی راداری

با توجه به توانایی ایجاد زمین لرزه های بزرگ توسط گسل های راستالغز درون قاره ای که از عناصر مهم دگرشکلی مناطق جنبای قاره ای به شمار می آیند، بررسی دگرشکلی بین لرزه ای و شناسایی قطعات جنبای آنها ضروری است. در این پژوهش با استفاده از روش تداخل سنجی راداری روزنه مصنوعی InSAR و با پردازش ۴۳ تصویر در مدار پایین گذر ماهواره Sentinel-۱ از تاریخ ۲۰۱۷/۰۲/۱۷ تا ۲۰۱۹/۱۲/۲۶ و تهیه سری های زمانی دگرشکلی بین لرزه ای گسل نایبند در ایران مرکزی بررسی شده است. نقشه سرعت میانگین به دست آمده از تحلیل سری زمانی کوتاه ترین خط مبنا، بیانگر وجود فاز بین لرزه ای در راستای این گسل است. بنا بر تحلیل برش های سرعت و محاسبه نرخ لغزش گسل ها براساس مدل الاستیک ساویج و بورفورد ۱۹۷۳ نرخ لغزش افقی ۲/۳±۰/۲ میلی متر در سال برای بخش جنوبی گسل نایبند به دست آمد. با توجه به تطابق نرخ لغزش ژئودتیک و زمین شناسی گسل نایبند می توان به صحت نتایج به دست آمده از روش InSAR اشاره کرد. همچنین، براساس نقشه توزیع زمین لرزهها و تنش بین لرزهای به دست آمده از روش InSAR شاهد وجود دگرشکلی و عدم رخداد زمین لرزه مخرب در این منطقه هستیم. از این رو، میتوان نتیجه گرفت که انرژی گسل با مقدار تقریبی ۲/۳±۰/۲ میلی متر در سال در این مناطق آزاد شده است