تاثیرفضای اخلاقی بر درگیری شغلی کارکنان: تبیین نقش میانجی جو سازمانی متعالی

هدف از پژوهش حاضر سنجش تاثیر فضای اخلاقی بر جو سازمانی متعالی با تبیین نقش میانجی درگیری شغلی میباشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش تحلیل داده ها توصیفی و از نظر ماهیت داده ها پیمایشی است.این پژوهش بر روی نمونه ای ۱۰۲ نفری از کارکنان ادارات خلخال انجام شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد ویکتور و کالن (۱۹۸۸) به منظور بررسی فضای اخلاقی، پرسشنامه لیمن (۲۰۰۳) به منظور بررسی جو سازمانی متعالی و پرسشنامه شافلی و بیکر((۲۰۰۳ به منظور بررسی درگیری شغلی استفاده شده است. در این پژوهش به منظور بررسی روایی و تایید مدل و پایایی تحقیق از تحلیل عاملی تاییدی و ضریب بارهای عاملی، آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و روایی همگرا استفاده گردید و برای آزمون فرضیات تحقیق از معادلات ساختاری استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان میدهد که بین ابعاد مثبت فضای اخلاقی و درگیری شغلی رابطه مثبت و معناداری وجوددارد. وجود رابطه مثبت و معنادار بین ابعاد مثبت فضای اخلاقی و جو سازمانی متعالی نیز تایید می شود، همچنین رابطه مثبت و معناداری بین جو سازمانی و درگیری کارکنان وجود دارد. با توجه یافته ها میتوان گفت که فضای اخلاقی غالب در یک سازمان یکی از اجزای مهم فضای سازمانی است که نقش برجسته ای در بسترسازی مقتضی و مناسب برای افزایش درگیری و تعهد بیشتر منابع انسانی توانمند، خلاق و ارزش آفرین داشته و حاکمیت فضای اخلاقی مثبت در سازمان موجبات بهبود ابعاد متعالی جو سازمانی را فراهم نموده و در نهایت افزایش چشمگیر درگیری شغلی نیروی انسانی سازمان را به دنبال خواهد داشت.