کاربرد نظریه های یادگیری در آموزش به شیوه یادگیری سیار با تاکید بر نظریه ارتباط گرایی

هدف از انجام این تحقیق کاربرد نظریه های یادگیری در آموزش به شیوه یادگیری سیار با تاکید بر نظریه ارتباط گرایی است. روش به کار رفته در این مقاله، روش تو صیفی از نوع مروری ا ست که به شیوه کتابخانه انجام شده است. با عنایت به افزایش قابلیت های عصر دیجیتال ، ا ستفاده از یادگیری سیار در نظام های آموز شی جهان رواج گسترده ای یافته ا ست. نظریه های رفتار گرایی ، شناخت گرایی و سازنده گرایی سه نظریه مرسومی می باشند که عمده برنامه های آموزشی و یادگیری برپایه آن ها شکل گرفته اند. اما با توجه به گسترش استفاده از امکانات الکترونیکی در آموزش ، این نظریه ها دیگر پاسخگوی تمام جنبه های دنیای دیجیتال نمی توانند با شند. مربیان وپژوه شگران در پا سخ به شرایط جدید به تلاش های فکری خود ادامه داده و به خلق نظریه ها و الگوهای متعدد مبادرت کرده اند. یکی از این تلاشـــها به ارایه نظریه یادگیری جدیدی تحت عنوان (ارتباط گرایی) منجر شده است . چهارمین نظریه یادگیری در سال های اخیر با عنوان ارتباط گرایی ظهور کرده و با تعیین مولفه هایی سـعی کرده خلاهای نظری و عملی مرتبط با برنامه های یادگیری سـیار را برطرف سـازد. با توجه به اینکه نظریه ارتباط گرایی مفهوم جدیدی از دانش را در بســتر شــبکه و ارتباط های بین افراد و اشــیای مختلف لحاظ می کند. در مجموع این نظریه می تواند به عنوان همکار جدید نظریه های یادگیری نه جایگزین آنها، رهنمودها و کاربردهای زیادی، به ویژه برای یادگیری ســیار به همراه داشته باشد.