تحلیل گفتمان توسعه پایدار در برنامه های پنجم و ششم توسعه ایران

هدف از این تحقیق واکاوی مقوله »توسعه پایدار« با رویکرد تحلیل گفتمان، در برنامه های توسعه پنجم و ششم برای شناسایی گفتمان های مسلط بر آن است. روش تحلیل کیفی مورد استفاده جهت واکاوی برنامه ها و ارائه گفتمانهای مسلط بر فضای توسعه پایدار آنها، ذیل الگوهای عمده گفتمانهای زیست محیطی و روش اسنادی انجام شده است. بدینگونه که اسناد و داده های تحقیق، که شامل متون مواد و تبصره های برنامه های توسعه پنجم و ششم است، مورد واکاوی قرار گرفتند. نتیجه آن شد که گفتمان »حفاظت« و گفتمان »زیست بوم گرایی« گفتمانهای مسلط بر برنامه پنجم و گفتمان »حفاظت« و گفتمان »انتظامی«، گفتمانهای مسلط بر برنامه ششم توسعه بوده اند؛ در این بین اما با قراینی از وجود بحرانها و تزلزلها، فرایند هژمونیک شدن این گفتمانها در برنامه های توسعه رخ نداده و از این رو ماهیتی التقاطی با درونمایهای از جنس آشفتگی و نه ترکیبیبودن، بر گفتمان توسعه پایدار برنامه های توسعه کشور غلبه یافته است.