نقش اضطراب وجودی و خودناتوان سازی تحصیلی در پیش بینی اضطراب جدایی

پژوهش حاضر از نظر نوع کاربردی است و با توجه به روش توصیفی و از نوع همبستگیاست. هدف از انجام این پژوهش نقش اضطراب وجود ی و خودناتوان سازی تحصیلی درپیش بینی اضطراب جدایی در دانش آموزان پسر بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسرمتوسطه اول سال تحصیلی ۱۳۹۸ - ۱۳۹۹ شهر اردبیل بود. حجم نمونه بر اساس جامعهآماری یاد شده تعداد ۲۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند ودانش آموزان به سوالات پرسشنامه ها پاسخ دادند. در این پژوهش از پرسشنامه اضطرابوجودی لورنس و کاترینا گود (۱۹۷۴)، پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی (ASHS)شوینگر و استینسمر پلستر (۲۰۱۱) و پرسشنامه ی اضطراب کودکان (SCAS) اسپنس(۱۹۹۷) استفاده شد. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و برای پیش بینی سهممتغیرهای پیش بین در پیش بینی واریانس اضطراب جدایی در دانش آموزان از آزمونرگرسیون خطی چند متغیره به روش همزمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد کهبین اضطراب وجودی با اضطراب جدایی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنینبررسی همبستگی پیرسون نشان داد که خودناتوان سازی تحصیلی با اضطراب جداییدانش آموزان رابطه مثبت و معناداری دارد. نتایج نشان داد دانش آموزانی که از میزاناضطراب وجود ی و خودناتوان سازی تحصیلی بیشتری برخوردار با شند اضطراب جدا ییبیشتری دارند. یعنی وجود اضطراب وجودی در دانش آموزان پیش بینی کننده اضطرابجدایی در آنها می باشد. همچنین وجود خودناتوان سازی تحصیلی باعث می شود فرد عزتنفس خود را تهدید شده ببیند و باعث می شود که اضطراب جدایی دانش آموز فعال شود واین دانش آموزان از مدرسه دور شوند.