مقایسه توابع تولید گندم زمستانه از آب در منطقه مشهد

به منظور تعیین توابع تولید گندم زمستانه رقم۵/۷۳ Cاز آب، آزمایشی در منطقه مشهد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی شامل نه تیمار و در سه تکرار اجرا شد. تیمار اول بر اساس آبیاری در تمامی مراحل رشد گیاه (تیمار شاهد)، شش تیمار براساس قطع آب در مراحل شش گانه فصل رشد و دو تیمار باقی مانده نیز براساس کاهش یکسان میزان آب داده شده به میزان ۲۰ و ۶۰ درصد در طول فصل رشد نسبت به تیمار شاهد انتخاب شدند. به طور کلی تنش آبی سبب شد که مقادیر نفوذ عمقی به صورت منفی محاسبه شوند که این امر بیانگر استخراج آب از اعماق پایین تر از عمق ریشه گیاه بود. بر اساس نتایج به دست آمده، مدل های بر آورد عملکرد در واحد سطح دارای ضریب هم بستگی بالاتری نسبت به مدل های بر آورد عملکرد در واحد آب (بازده مصرف آب) بودند. ضرایب حساسیت به دست آمده نشان داد که مراحل دانه بندی و گل دهی گندم زمستانه به ترتیب حساس ترین مراحل فصل رشد به تنش رطوبتی می باشند. با مقایسه ضرایب حساسیت به دست آمده در پژوهش حاضر با مقادیر گزارش شده توسط سایر محققین اختلافاتی مشاهده شد که احتمالا نوع واریته مورد استفاده، شرایط اقلیمی، شدت تنش اعمال شده و برخی عوامل ناشناخته ممکن است این اختلافات را توجیه کنند.