تعیین سطح مطلوب ریسک و ساختار بهینه سرمایه بر مبنای مدل لگاریتمی کارایی عملیاتی مرزی در بانک ها

پژوهش حاضر با هدف تعیین سطح مطلوب ریسک و ساختار بهینه سرمایه در بانک ها به انجام رسیده است. در این تحقیق از تحلیل پوششی داده ها مبتنی بر مدل سازی تابع مرزی لگاریتمی با فرض تحدب هندسی جهت ارزیابی کارآیی هر یک از بانک های ایرانی به ازای سال های عملکردی تحت بررسی، بهره گرفته شده است. از بین ۲۸ عامل شناسایی شده به روش تحلیل محتوی و تحلیل حوزه دانش، شانزده عامل شامل نهاده ها، ستانده ها، ریسک، ساختار سرمایه، ویژگی های سطح بانک، به عنوان عوامل موثر بر کارآیی، ریسک و ساختار سرمایه در بانکها، تعیین گردیده اند. روش پژوهش از جهت هدف نظری -کاربردی، متکی به طرح تحقیق پس روی دادی- پیمایشی و روش استنتاج توصیفی- استقرایی بوده است. از بانک های ایرانی به روش حذفی ۲۵ بانک انتخاب و در بازه ۶ ساله منتهی به ۲۹/۱۲/۱۳۹۷، مورد مطالعه قرار گرفته است. اعتبارسنجی الگوهای برآوردی مبتنی بر ضرایب تعیین نشان داد که روابط رگرسیونی در تعیین سطح مطلوب ریسک و ساختار بهینه سرمایه بر مبنای سنجه های مختلف از قدرت توضیح دهندگی بالایی برخوردار بوده و سطح معنادار فیشر از معنی داری مدل و قابلیت تعمیم نتایج برآوردی پشتیبانی کرده است.