اثربخشی روان درمانی گروهی مثبت نگر بر تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی زنان دارای همسر وابسته به مواد مخدر

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 178

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PPLS-2-1_003

تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی مثبت نگر بر تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی زنان دارای همسر وابسته به مواد بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل بود. برای انتخاب نمونه، از بین زنان داوطلبی که همسرانشان به کلینیک ترک اعتیاد مراجعه کردند، ۲۴ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. هر دو گروه با استفاده از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون، پرسشنامه جهات شادکامی پترسون و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ، ارزیابی شدند. مداخلات روان درمانی گروهی مثبت نگر در گروه آزمایش به مدت ۱۴ جلسه نود دقیقه ای انجام شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که میانگین نمرات تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی در پس آزمون گروه آزمایش، به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون گروه کنترل بالاتر بود. آزمون بن فرونی، نشانگر پایداری اثر این نوع روان درمانی بود. براساس یافته های پژوهش می توان گفت روان درمانی گروهی مثبت نگر در افزایش تاب آوری، شادکامی و سلامت عمومی زنان دارای همسر وابسته به مواد مخدر، موثر است.    

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، تاب آوری ، شادکامی ، سلامت عمومی ، زنان دارای همسر وابسته به مواد مخدر

نویسندگان

فرامرز سهرابی

استاد روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

فریبا جعفری روشن

اکارشناس ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • استادیان، م؛ قنوانی، ب؛ کجباف نژاد، ه. (۱۳۹۰). بررسی رابطه ...
  • براتی سده، ف. (۱۳۸۸). اثربخشی مداخلات روانشناسی مثبت گرا در ...
  • پورقاسمی، م. (۱۳۸۹). تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر کارکرد ...
  • رحیمی، س؛ برجعلی، ا؛ سهرابی، ف. (۱۳۹۴). اثربخشی مداخلات روانشناسی ...
  • رعیت ابراهیم آبادی، م؛ ارجمندنیا، ع؛ افروز، ع. (۱۳۹۴). تاثیر ...
  • سامانی، س؛ جوکار، ب؛ صحرا گرد، ن. (۱۳۸۶). تاب آوری، ...
  • کار. آ. (۱۳۸۵). روانشناسی مثبت، ترجمه ح پاشاشریفی و ج ...
  • کرد میرزا، ع. (۱۳۸۸). الگویابی زیستی - معنوی در افراد ...
  • محمدی، م. (۱۳۸۴ ). بررسی عوامل ...
  • محمد خانی، پ؛ عسگری، ع؛ ستاره فروزان، ا؛ مومنی، ف؛ ...
  • نوفرستی، ا؛ روشن، ر؛ فتی، ل؛ حسن آبادی، ح؛ پسندیده، ...
  • نوری، ر؛ رفیعی، ح؛ اکبریان، م؛ نارنجی ها، ه. (۱۳۸۹). ...
  • یعقوبی، ن. و شاه محمدی، ...
  • Conner, K. M., & Davidson, J. R. T. (۲۰۰۳). Development ...
  • Duckworth, A. L., & Steen, T. A., & Seligman, M. ...
  • Grant, G., Ramcharan, P. and Flynn, M. (۲۰۰۷). Resilience in ...
  • Hartley, M. T. (۲۰۱۱). Examining the Relationships between Resilience, Mental ...
  • Kapila, G. & Kumar, A. (۲۰۱۵). Life Satisfaction and Resilience ...
  • Lyubomirsky, S, Sheldon, M & Schkade, D. (۲۰۰۵). Pursuing Happiness: ...
  • Lyubomirsky, S., & Layous, K. (۲۰۱۳). How do simple positive ...
  • Pietrowsky, R., & Mikutta, J. (۲۰۱۲). Effects of positive psychology ...
  • Peterson, C., Park, N., & Seligman, M. E. P. (۲۰۰۵). ...
  • Richardson, G. E. (۲۰۰۲). The metatheory of resilience and resiliency. ...
  • Rashid, T. & Seligman, M. E. P. (۲۰۱۳). Positive psychotherapy ...
  • Sheldon, K. M. & Lyubomirsky, S. (۲۰۰۴). Achieving sustainable new ...
  • Sin, N. L., & Lyubomirsky, S. (۲۰۰۹). Enhancing well-being and ...
  • Seligman, M. E. P., Rashid. T. & Parks, A. (۲۰۰۶). ...
  • Wallace, B. A., & Shapiro, S. L. (۲۰۰۶). Mental balance ...
  • نمایش کامل مراجع