انواع شهرآشوب و کهن ترین شهرآشوب صنفی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 285

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_LIAR-8-1_004

تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

شهرآشوب در لغت به معنی کسی است که به لحاظ زیبایی شهر را بیاشوبد و به عبارتی ترکیب وصفی است برای توصیف زیبارویان فتنه انگیز و در اصطلاح ادبی به اشعاری اطلاق می شود که شاعر در آن، شهر، اهل شهر یا درباریان را مدح یا ذم کرده یا به توصیف پیشه وران یک شهر و تعریف حرفه و صنعت آنان پرداخته باشد. این نوع شعر که به دو دسته صنفی و شهری تقسیم می شود، از دید جامعه شناختی، اشتمال بر لغات و اصطلاحات فنی حرفه ها و اطلاعات تاریخی، سیاسی و اقتصادی متضمن فواید بسیاری است. از سال۱۳۴۲ تاکنون محققان کهن ترین سراینده شهرآشوب شهری را فرخی سیستانی و قدیمی ترین شهرآشوب سرای صنفی را مسعود سعد سلمان دانسته اند. با توجه به منابع موجود، فرخی همچنان جایگاه خود را حفظ کرده است، اما در زمینه شهرآشوب صنفی با یافتن شواهدی از آثار کسایی، رودکی و فرالاوی، بر پیشینه شهرآشوب سرایی شاعران فارسی زبان بیش از دو سده افزوده می شود و مسعود سعد بدون آنکه تقدم فضل خود را از دست دهد، فضل تقدم خود را از دست می دهد. هرچند کثرت دفعی و ناگهانی این نوع شعر در آثار مسعودسعد بعید به نظر می آمد، نظر به شواهد موجود در آثار شاعران نام برده احتمال وجود مصداق های دیگر را در آثار ازمیان رفته پیشاهنگان شعر فارسی به ذهن متبادر می کند و ما را نسبت به سابقه کهن تر شهرآشوب صنفی در این مرز و بوم راسخ تر می سازد.

نویسندگان

بتول مهدوی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

محمد بهنام فر

دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

مصطفی شمس الدینی

دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • منابعانوری، محمد (۱۳۷۲). دیوان اشعار، ۲جلد، تصحیح مدرس رضوی، تهران: ...
  • براون، ادوارد (۱۳۶۴). تاریخ ادبی ایرانی از آغاز عهد صفویه ...
  • پادشاه، محمد (۱۳۶۳). آنندراج (فرهنگ جامع فارسی)، ۶ جلد، تهران: ...
  • خلف تبریزی، محمدحسین.(۱۳۵۷). برهان قاطع، تهران: امیرکبیر ...
  • دادابایف، مقدس (۱۳۹۱). شهرآشوب صیفی بخارایی و ویژگی های آن، ...
  • دانش پژوه، منوچهر (۱۳۸۸). تفنن ادبی در شعر فارسی، تهران: ...
  • دهخدا، علی اکبر (۱۳۷۷). لغت نامه، ۵ ج، تهران: سازمان ...
  • رستگارفسایی، منصور (۱۳۸۰). انواع شعر فارسی، شیراز: نوید ...
  • ریاحی، محمدامین (۱۳۷۵). کسایی، زندگی و اندیشه و شعر او، ...
  • زرین کوب، عبدالحسین (۱۳۸۱). شعر بی دروغ، شعر بی نقاب، ...
  • شمیسا، سیروس (۱۳۶۹). انواع ادبی، تهران: فردوس. ...
  • (۱۳۷۵). زندانی نای، تهران: سخن ...
  • شهرستانی، سیدحسن (۱۳۷۶). گذری بر کتاب شهرآشوب لسانی شیرازی، گنجینه ...
  • فاضلی، فیروز. جهاد، لاله (۱۳۸۸). «شش شهرآشوب بازیافته از قرن ...
  • قاسمی، رضا (۱۳۴۷). «شهرآشوب»، راهنمای کتاب. ش ۸ صص۴۳۶-۴۴۱ ...
  • کشاورزقاسمی، زهرا (۱۳۸۶). ارزش و اهمیت شهرآشوب در تاریخ ادبیات ...
  • گلچین معانی، احمد (۱۳۴۶). شهرآشوب در شعرفارسی، چ۱، تهران: روایت ...
  • لازار، ژیلبر (۱۳۶۱). اشعار پراکنده قدیم ترین شعرای فارسی زبان، ...
  • محجوب، محمدجعفر (۱۳۴۷). شهرآشوب، کتاب هفته، ش۹۰صص۸۶-۱۰۴. ...
  • (بی تا). سبک خراسانی در شعر فارسی، چ ۱، تهران: ...
  • (۱۳۸۶). ادبیات عامیانه ایران، چ ۳، تهران: نشرچشمه ...
  • مسعود سعد سلمان (۱۳۸۴). دیوان مسعود سعد سلمان، با مقدمه ...
  • مصاحب، غلام حسین (۱۳۵۶). دائرهالمعارف فارسی، تهران: شرکت سهامی کتاب ...
  • مصطفی بن عبدالله القسطنطنینی الرومی الحنفی المعروف به حاجی خلیفه ...
  • مهستی گنجوی(۱۳۴۷). دیوان اشعار، تصحیح شهاب طاهری، تهران: ابن سینا ...
  • میرصادقی، میمنت (۱۳۷۶). واژه نامه هنر شاعری، تهران: کتاب مهناز ...
  • نصرتی سیاه مزگی، علی (۱۳۸۶). «شهرآشوب»، ش اول، نامه فرهنگستان ...
  • نفیسی، سعید (۱۳۸۲). محیط زندگی و احوال و اشعار رودکی، ...
  • نوریان، مهدی (۱۳۶۴). دیوان مسعود سعد، اصفهان: کمال ...
  • نمایش کامل مراجع