نگاهی به عناصر زیبایی شناسانه هفت پیکر نظامی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 659

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_LIAR-8-3_015

تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

هفت پیکر یکی از زیباترین منظومه های غنایی فارسی است که از دیرباز مورد توجه و تقلید شاعران قرار داشته است. نظامی، سراینده این منظومه، مانند افلاطون و نوافلاطونیان، زیبایی راستین را مفهومی آسمانی و معنوی می داند. این شاعر زیبایی شعر را نیز در معنای والا و متعالی آن جست جو می کند و به زیبایی لفظی شعر وزنی نمی نهد. اما میان این گفته نظامی با آن چه از اشعار وی دریافت می شود، دوگانگی آشکاری وجود دارد؛ زیرا نظامی از شاعران نام آور سبک آذربایجانی است و بهره مندی از شگردهای گوناگون ادبی و زبانی و نیز چند لایه بودن از ویژگی های مهم شعر سبک آذربایجانی شمرده می شود. هفت پیکر از نظر آفرینش های ادبی، خوش آهنگی، زبان تصویری و کنایی، به گزینی واژه ها، توصیفات زیبا، تخیل قوی، هماهنگی تصویر و عاطفه، شگردهای هنری و داستانی، نوآوری در آمیختن تاریخ و افسانه، و معانی و مفاهیم ژرف، شایسته توجه است. اگرچه بسیاری از آرایه پردازی ها در این منظومه از تکلف و تصنع خالی نیست و این ویژگی در کنار محدودیت وزن و نارسایی زبان از زیبایی برخی از بیت ها کاسته است، اما با چشم پوشی از این موارد می توان هفت پیکر را در شمار زیباترین منظومه های فارسی قلمداد کرد. در پژوهش پیش رو، به برجسته ترین عناصر زیبایی شناسانه این منظومه پرداخته شده است.

نویسندگان

ناهید دهقانی

دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • احمدی، بابک. (۱۳۸۰). حقیقت و زیبایی، چ۵، تهران: مرکز ...
  • ارسطو. (۱۳۵۷). فن شعر ، ترجمه عبدالحسین زرین­کوب، چ۱، تهران: ...
  • افلاطون. (۱۳۶۷). دوره آثار افلاطون، ترجمه محمدحسن لطفی-رضا کاویانی، چ۲، ...
  • امید، جواد. (۱۳۶۹).«زیبایی در زندگی و هنر»، چیستا، ش ۶۶ ...
  • پورنامداریان، تقی. (۱۳۸۱). سفر در مه، ویراست جدید، تهران: نگاه ...
  • ثروت، منصور. (۱۳۷۰). گنجینه حکمت در آثار نظامی، چ۱، تهران: ...
  • حق شناس، علی محمد. (۱۳۸۲). زبان و ادبیات فارسی در ...
  • دانشور، سیمین. (۱۳۷۵). شناخت و تحسین هنر، چ۱، تهران: بی­نا ...
  • زمردی، حمیرا. (۱۳۸۱). «بیدل و آشنایی­زدایی»، مجله علمی و پژوهشی ...
  • شمیسا، سیروس. (۱۳۸۲). سبک­شناسی شعر ، چ۹، تهران: فردوس ...
  • ژیمنز، مارک. (۱۳۹۰). زیبایی­شناسی چیست، چ۱، ترجمه محمدرضا ابوالقاسمی، تهران: ...
  • شفیعی کدکنی، محمدرضا. (۱۳۷۰). موسیقی شعر، چ۵، تهران: فردوس ...
  • صهبا، فروغ. (۱۳۸۴). «مبانی زیبایی­شناسی شعر»، مجله علوم اجتماعی و ...
  • صیادکوه، اکبر. (۱۳۸۶). مقدمه­ای بر نقد زیبایی­شناسی سعدی، چ۱، تهران: ...
  • عطایی آشتیانی. (۱۳۸۵). «زیبایی­شناسی در تحلیل جنسیتی فمینیسم» . کتاب ...
  • فروغی، محمد علی. (۱۳۷۵). سیر حکمت در اروپا، چ۱، تصحیح ...
  • فلوطین. (۱۳۶۶). دوره آثار فلوطین، چ۱، ترجمه محمد حسن لطفی، ...
  • فیاض­منش، پرند. (۱۳۸۴). «نگاهی دیگر به موسیقی شعر و پیوند ...
  • کروچه، بندتو. (۱۳۸۸). کلیات زیبایی­شناسی، ترجمه فواد روحانی، چ۸، تهران: ...
  • نظامی گنجه­ای. (۱۳۸۵). هفت پیکر، به کوشش سعید حمیدیان، چ۵، ...
  • وحیدیان کامیار، تقی. (۱۳۸۰). وزن و قافیه در شعر فارسی، ...
  • ویل دورانت. (۱۳۷۴). لذات فلسفه، ترجمه عباس زریاب، چ۵، تهران: ...
  • یوسفیان، جواد. (۱۳۷۹). «نگاهی به مفهوم زیباشناسی»، نشریه دانشکده ادبیات ...
  • نمایش کامل مراجع