بررسی روابط متقابل تغزل سعدی و موسیقی آوازی ایران

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 171

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_LIAR-8-2_006

تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

فرم های شعر فارسی ـ حداقل از زمان رودکی تاکنون ـ نقش عمده ای در شکل گیری موسیقی آوازی ایران ایفا کرده است. در اغلب آوازهای ایرانی، از روزگاری که بر روی صفحههای گرامافون ضبط می شده تا امروز، رد و نشانی از غزل های سعدی آشکار است. این نشان گاه چنان برجسته است که گویی برای روایت موسیقایی احوال درونی خواننده (و نوازنده)، بستری سازگارتر از غزل سعدی فراهم نبوده است. پرسش اینجاست که چرا تا این اندازه غزل سعدی با موسیقی ایرانی عجین شده است؟ یا کدام ویژگی در سخن سعدی است که غزل او را در روایت موسیقی ایرانی با چنین اقبالی مواجه کرده است؟ چنانکه گویی سعدی غزلهایش را جز به این هدف نسروده، یا با ردیف کنونی موسیقی ایرانی آشنا بوده است! برخلاف شعرایی مانند منوچهری، رودکی، فرخی و... که به صراحت به نوازندگی و خوانندگی خود اشاره کرده اند، سعدی ادعایی در موسیقی دانی ندارد. پس کدام لطیفه نهانی شعر وی را بیشتر از شعرای مدعی با ردیف موسیقی ایران سازوار کرده است؟ مقاله حاضر، با تکیه بر روش تحلیل محتوا، تلاشی برای پاسخ به این چراهاست. نتیجه بررسیها نشان میدهد که غزل سعدی نمونهای بی نقص از سهولت و روانی توام با وحدت موضوع و اشتراک مضمون است. همچنین، سخن سعدی دارای وزن سیال و روان، مبتنی بر روایت یک واقعه است. از سوی دیگر، همنشینی سحر آمیز واجها اثرگذاری آهنگ غزل او را بیشتر کرده و رابطه متقابلی را میان ابیات غزل و نغمههای موسیقی پدید آورده است. چنین مشخصههایی سخن سعدی را در روایت موسیقی آوازی ایران با اقبالی بی نظیر مواجه کرده است.

نویسندگان

ذوالفقار علامی

دانشیار گروه زبان وادبیات فارسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.

محیا ستوده نیا

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • منابعابن بطوطه. (۱۳۶۱). سفرنامه ابن بطوطه، ترجمه محمدعلی موحد، ج ...
  • پورنامداریان، تقی. (۱۳۷۴). سفر در مه، تهران: زمستان ...
  • خانلری، پرویز. (اسفند۱۳۳۲). «موسیقی الفاظ»، سخن، دوره ۵، ش ۳. ...
  • (۱۳۷۳). وزن شعر فارسی، چ ۶، تهران: توس ...
  • دورینگ، ژان. (۱۳۸۳). سنت و تحول در موسیقی ایران، ترجمه ...
  • رازی، شمس الدین محمدبن قیس. (۱۳۶۰). المعجم فی معاییر اشعار ...
  • سپنتا، ساسان. (۱۳۸۲). چشم انداز موسیقی ایران، تهران: ماهور ...
  • سعدی، مصلح بن عبدالله. (۱۳۸۲). کلیات سعدی، از روی ...
  • (۱۳۷۷). دیوان غزلیات سعدی، به کوشش خلیل خطیب رهبر، دو ...
  • شفیعی کدکنی، محمدرضا. (۱۳۷۷). «جادوی مجاورت»، مجله بخارا، سال اول، ...
  • (۱۳۸۱). موسیقی شعر، چ ۷، تهران: آگه ...
  • شمیسا، سیروس. (۱۳۸۱). آشنایی با عروض و قافیه، چ ۱۸، ...
  • شیرازی، میرزا نصیرفرصت الدوله. (۱۳۵۴). بحورالالحان، تهران: کتابفروشی فروغی ...
  • صفا، ذبیح الله. (۱۳۷۲). تاریخ ادبیات در ایران، ج ۲و۳، ...
  • نصیرالدین طوسی، محمدبن محمد. (۱۳۶۹). معیارالاشعار، به اهتمام جلیل تجلیل، ...
  • عبادیان، محمود. (۱۳۸۴). تکوین غزل و نقش سعدی، تهران: ...
  • علوی مقدم، محمد، رضا اشرف زاده. (۱۳۷۷). معانی و بیان، ...
  • فرشیدورد، خسرو. (۱۳۷۸). درباره ادبیات و نقد ادبی، ج ۲، ...
  • کریستین سن، آرتور و عباس اقبال. (۱۳۶۳). شعر و موسیقی ...
  • کیانی، مجید. (۱۳۶۸). هفت دستگاه موسیقی ایران، تهران: مولف ...
  • مشحون، حسن. (۱۳۷۳). تاریخ موسیقی ایران، دو جلد، تهران: سیمرغ ...
  • مطلق، کاظم، مهدی عابدینی. (۱۳۸۳). هزار گلخانه آواز، تهران: فراگفت ...
  • ملاح، حسینعلی. (۱۳۶۷). پیوند شعر و موسیقی، تهران: فضا ...
  • نمایش کامل مراجع