سیره ائمه و وقف

اهل بیت (ع) هم خودشان اهل وقف کردن بودند و هم شیعیان را به این عمل دعوت فرموده اند. وقف اموال در راه خدا از صدر اسلام بودد و تا به الان هم ادامه داشته است. اهل بیت (ع) هم خودشان اهل وقف کردن بودند و هم شیعیان را به این عمل دعوت فرموده اند. از امام صادق (ع) نقل است که فرمودند: انسان وقتی از دنیا می رود عمل اش قطع می شود مگر سه چیز: علمی که مردم از آن بهره مند می شوند، فرزند صالحی که برای پدر و مادرش استعفار می کند و صدقه جاریه، امام علی (ع) نخلستانی داستند که چاهی برای آن کندند و آب آن فوران کرد. حضرت قلم و کاغذی خواستند ونوشتند که این نخلستان برای مردم فقیر مدینه صرف شود و کسی حق فروش آن را ندارد بر مسئولان اوقاف و امور خیره لازم است که در امر حفاظت از موقوفات دقت کنند تا بر مردم اطمینان حاصل شود که موقوفات آنها را در مورد و موضوع خود صرف می کنند. وقف عملی است، صالح و باقی و مصداق روشنی است از تعاون و تعاضد و اتفاق است عاری از منت و احسانی است خالی از ازدیت و به دور از تحقیر شخصیت دیگران و تصدقی است دائمی و مستمر و بدون ربا و وامی است بدون اضطراب بازپرداخت و تعدیل ثروتی است با رضا و رغبت که از طریق آن با کنز المال و تکاثر و بروز اختلافات طبقاتی فاحش به نحو معقولی مبارز، می شود. تمامی قوانین ملی و اجتماعی اسلام، گویای این واقعیت است که اهل ایمان موظفند که از هرجهت یکدیگر را حفظ و حراست کنند و نیازهای هم را اعم از عاطفی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... برطرف سازند. در اسلام منابع مالی متعددی معین شده است تا زندگی مناسبی برای جامعه اسلامی و همه کسانی فراهم شود که در حد رفاه لازم نیستند. از جمله خمس، زکات، صدقات، واقف، هبه و ... وقف با حبس، بعنوان یکی از این منابع از مستحبات اسلام است و آن قرار دادن منفعت یک ملک برای اشخاص معین با عموم در مدت معین یا برای همیشه است.