شواهد و مستندات قرآنی وقف

وقف سنت حسنه ای است که از دیرباز به اشکال گوناگون در تاریخ بشر وجود داشته است و اسلام نیز آن را در مسیری روشن منطقی و هدفدار، مترقی و دقیق مورد استفاده قرار داده است. باید گفت وقف از مختصات نظام حقوقی و اقتصادی اسلام است. وقف در اسلام دارای ویژگی هایی است. وقف عملی است صالح و باقی و مصداق روشنی است از تعاون و تعاضد و اتفاقی است عاری از منت و احسانی است خالی از اذیت و به دور از تحقیر شخصیت دیگران و تصدقی است دائمی ومستمر و بدون ربا و وامی است بدون اضطراب بازپرداخت و تعدیل ثروتی است با رضا و رغبت. در قرآن مجید آیه ای مربوط به واقف مستقلا وجود ندارد؛ بلکه می توان از آیات مربوط به اتفاق و احسان و صدقه و تعاون و ... به رجحان و استحباب وقف پی برد. وقف در لغت دارای معانی متفاوتی است که در قرآن کریم ریشه ی "وقف" در چهار آیه ی قرآن با معانی مختلف به کار برده شده است. قران چون جاودانی و همگانی است برای همه ی مردم و در هر زمانی مورد استفاده قرار می گیرد. پس موضوعات آن برای همه است. وقف نیز که یکی از موضوعات قرآنی محسوب می شود جایز بلکه مستحب است، مردم بدان عمل کنند چناچه منظور از "فرضا حسنا" هرکار خیری باشد، وقف می تواند یکی از مصادق آن باشد؛ چنان که از مصادیق خیر نیز می تواند به شمار رود؛ به همین دلیل در برخی از کتب آیات الاحکام، آیه ۲۰ سوره ی مزمل در شمار آیات مربوط به وقف ذکر شده است. وقف یکی از مصادیق بر و عمل صالح و ... است که آیات قرآنی به این امر اشاره دارد و این جمله را تائید می کند.