ارزیابی اثر سیاست های ارزی صادراتی در توسعه صادرات و ارائه الگوی مناسب

امروزه، رشد صادرات غیر نفتی و افزایش سهم آن در تجارت جهانی، برای رهایی از وابستگی اقتصاد کشور به نفت برای تصمیم گیران نظام، وظیفه بسیار مهم و نیز یکی از هدف های مهم اقتصادی به شمار می رود. در این میان، نرخ ارز متغیری است که چگونگی سیاستگذاری در زمینه آن، متغیرهای کلان اقتصادی، به ویژه رشد صادرات غیر نفتی را متاثر می سازد. از این رو، در بین عوامل تاثیرگذار بر رشد صادرات غیرنفتی، سیاست های ارزی همواره جایگاهی مهم داشته است. در این مقاله کوشیدیم تا ضمن بررسی و تعیین میزان تاثیرپذیری رشد صادرات غیرنفتی از سیاست های ارزی، به این پرسش اساسی پاسخ دهیم که،برای تبیین سیاست های ارزی و رشد صادرات غیرنفتی، چه مدل (الگوی) مناسبی می توان ارائه داد؟ یافته های این پژوهش، به ویژه الگوی ارائه شده در این مطالعه نشان می دهد که چنانچه سیاست پیمان سپاری ارزی طی دوره مورد مطالعه (سال های۱۳۳۸-۱۳۸۲) اجرا نمی شد، مجموع صادرات غیرنفتی کشور ۳۱ درصد نسبت به عملکرد واقعی افزایش می یافت. همچنین، اگر سیاست تک نرخی ارز طی سال های مورد مطالعه به اجرا در می آمد، مجموع صادرات غیر نفتی نسبت به رقم واقعی، ۴۴ درصد افزایش می یافت که نسبت به صادرات غیر نفتی، رقم قابل توجهی است