تحلیل سازگاری سرمایه گذاری در برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (۱۳۷۳-۱۳۷۸) (تحلیلی بر مبنای مدل ایستای داده- ستانده)

از دیرباز، اقتصاددانان در سراسر گیتی، برای تبیین ساختار تولیدی بین الصنایع و پیش بینی متغیرهای اقتصادی از مدلهای داده- ستانده سود جسته اند. از زمانی که لئونتیف به طراحی اصلی جدولهای داده- ستانده پرداخت، به تدریج این جدولها و فنون مرتبط با آن، جای خود را در برنامه ریزی اقتصادی، و به ویژه، در برنامه ریزی توسعه اقتصادی کشورهای در حال توسعه به دست آورد.از این نظر، کشورهای مختلف، همواره کوشیده اند تا جدول داده- ستانده روزآمد از اقتصاد خود داشته باشند، زیرا جدولهای داده- ستانده، کاربردهای متنوعی دارند. در این مقاله، با استفاده از جدول داده- ستانده ۱۳۶۷ اقتصاد ایران، به یکی از کاربردهای آن، که بررسی تحلیل سازگاری سرمایه گذاری است، می پردازیم. برای این کار، ابتدا ضریبهای داده- ستانده و ترکیب اجزای تقاضای نهایی را محاسبه کرده ایم. سپس بر مبنای حل مدل داده- ستانده در مقاطع زمانی مختلف، بردار تولید ناخالص فعالیتها و بردار ارزش افزوده بر حسب بخشهای ششگانه جدول همفزونی شده، برای سالهای ۱۳۷۳-۱۳۷۸ با توجه به هدفهای کمی برنامه دوم توسعه ایران در مورد اجزای تقاضای نهایی را به دست داده ایم. در پایان هم میزان سرمایه گذاری مورد نیاز برآورده شده توسط الگوی داده- ستانده و سرمایه گذاری پیش بینی شده در برنامه دوم را با هم مقایسه نموده و سازگاری و عدم سازگاری آن را بررسی کرده ایم.