گسترش مالی و رشد اقتصادی: آزمون های ریشه واحد و همگرایی در حضور تغییر جهت های ساختاری (شواهد تجربی از اقتصاد ایران ۱۳۳۸-۱۳۷۴)

هدف این مقاله، بررسی رابطه بلندمدت و کوتاه مدت بین متغیرهای گسترش مالی و رشد اقتصادی براساس آزمون همگرایی یوهانسن- ژوسلیوس و گریگوری- هانس و آزمون های علیت از نوع گرنجر، می باشد. براساس اطلاعات سالیانه دوره ۱۳۳۸--۱۳۷۴، این نتیجه به دست آمده است که فقط یک رابطه علی کوتاه مدت بین این متغیرها در اقتصاد ایران و از گسترش مالی به رشد اقتصادی وجود دارد. این نتیجه از فرضیه رشد به تبع عرضه حمایت کرده و ایجاد گسترش موسسات مالی جدید را برای انباشت سریع سرمایه، و در نهایت، رشد اقتصادی پیشنهاد می نماید.