اهمیت درآمد مختلط و ربط آن به توان اشتغال زایی بخش ها در قالب نظام شبه ماتریس حسابداری اجتماعی

به علت محدودیت های نظام حسابداری کلان و بخشی در تحلیل های هم زمان اقتصادی و اجتماعی و همچنین به منظور تامین نیازهای آماری منسجم و یکپارچه نگرش های جدید توسعه اقتصادی در سه دهه اخیر، نظام حسابداری میانه، در گستره وسیعی از الگوهای میانه، از سوی پژوهشگران برای رفع این نارسایی ها مورد استفاده قرار گرفته است. چگونگی لحاظ کردن مصرف و درآمد خانوارها به تفصیلی ترین شکل ممکن و ربط آن به توزیع درآمد، اشتغال و جمعیت، از کاربردهای اساسی این الگوها به شمار می آید. براساس منطق حسابداری، جمع اقلام ورودی (درآمد) هر حساب باید با جمع اقلام خروجی (مصرف) آن در یک دوره حسابداری برابر باشد. برابری اقلام ورودی و خروجی فعالیت های تولیدی از طریق جدول داده- ستانده، امکان پذیر می شود. حال آن که در عمل، این برابری، برای بخش خانوار در نظام حسابداری کلان و بخشی قابل تضمین نیست. تراز کردن مصرف و درآمد خانوار، فقط تحت فروض خاصی در موازات فعالیت های تولیدی میسر می گردد. به کارگیری این نوع فروض و نادیده گرفتن درآمد مختلط لحاظ شده در مازاد عملیاتی، محدودیت هایی را در توزیع درآمد و ربط آن به توان اشتغال زایی بخش ها ایجاد می کند. محاسبه درآمد مختلط و ربط آن به توان اشتغال زایی بخش ها ایجاد می کند. محاسبه درآمد مختلط و ربط آن به توزیع درآمد و سرانجام به توان اشتغال زایی بخش ها، در بیشتر الگوهای میانه به عنوان یک معما باقی می ماند. چگونگی تراز کردن مصرف و درآمد خانوارها، محاسبه درآمد مختلط، تفکیک جغرافیایی، تعامل خانوارها و ربط آنها به توان اشتغال زایی بالقوه بخش ها، در ده سناریو در قالب نظام شبه ماتریس حسابداری اجتماعی و مقایسه آنها با نظام حسابداری جدول داده، ستانده، در مجموع یازده سناریو محورهای اساسی مقاله حاضر را تشکیل می دهد.نتایج به دست آمده نشان می دهد که از ۱۰ نظریه نظام شبه ماتریس حسابداری اجتماعی، تنها نتایج ۴ سناریو دارای شروط لازم برای تحلیل های کمی می باشند ولی به علت نادیده گرفتن اهمیت درآمد مختلط در توان اشتغال زایی بخش ها، شرط کافی به شمار نمی آیند. به این ترتیب فقط دو نظریه وجود دارند که دارای شرط لازم و کافی هستند و می توانند در تحلیل های کمی توان اشتغال زایی بخش ها مورد استفاده قرار گیرند.