مقایسه و ارزیابی برخی شاخص های رشد گونه های غالب فضای سبز شهری در سیستم های آبیاری زیرسطحی سفالی، قطره ای و سطحی

استفاده بهینه از آب و افزایش بهره وری در فضای سبز شهری هدف نهایی این تحقیق است تا به این وسیله تا حدی بیش­تر، امکان توسعه فضای سبز در شهر مشهد که در حال حاضر با مشکل کم آبی دائمی و بحران هایی مقطعی نظیر خشکسالی مواجه است فراهم گردد. لذا به­منظور بررسی اثر روش­های مختلف آبیاری شامل آبیاری سفالی، آبیاری قطره­ای زیرسطحی و آبیاری سطحی بر روی گونه های غالب فضای سبز پرچین شهر مشهد شامل چهار گونه پرچین ترون، پیروکانتا، زرشک زینتی و رز، تحقیقی در طی فصل زراعی ۱۳۹۰-۱۳۸۹ با ایجاد سایت آزمایشات در پارک ملت شهر مشهد انجام گرفت. گونه های گیاهی پس از کاشت به مدت یک ماه در محیط طبیعی به صورت معمول آبیاری گردید تا مرحله استقرار به نحو مطلوب انجام پذیرد. این تحقیق در قالب طرح آزمایش کامل تصادفی با دو فاکتور روش آبیاری در سه سطح آبیاری سفالی (R۱)، آبیاری قطره ای (R۲) و آبیاری سطحی (R۳) و چهار تیمار از گیاهان پرچینی و تزئینی ترون (P۱)، زرشک زینتی (P۲)، پیروکانتا (P۳) و رز (P۴) در سه تکرار انجام شد. ارزیابی نتایج به صورت تجزیه ساده و مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون چند دامنه­ای دانکن انجام شد. برای بررسی عملکرد گیا­هان تحت شرایط آبیاری مختلف، از پارامترهای رشد گیاه شامل تعداد برگ در شاخه و وضعیت ظاهری گیاه نمونه­برداری صورت گرفت و در انتهای فصل نمونه­برداری شاخص سطح برگ (LAI)، وزن تر و خشک ساقه و برگ انجام شد. نتایج بررسی متوسط رشد گیاه نشان داد که برای گیاهان ترون، زرشک زینتی، پیروکانتا و رز؛ روش­ آبیاری سفالی نتایج بهتری دارد. کم ترین میزان آب مصرفی در طول دوره اندازه­گیری برابر ۴۶/۳ متر مکعب برای سیستم آبیاری سفالی به­دست آمد و پس از آن سیستم آبیاری قطره­ای و سطحی به ترتیب ۰۶/۴ و ۵۷/۴ متر مکعب به­دست آمد. نتایج مقایسه میانگین­ها نشان داد که حداکثر ارتفاع برای گیاه ترون، زرشک، پیروکانتا و رز به ترتیب مربوط به تیمار R۱P۱، R۱P۲، R۱P۳،R۱P۴  به­دست آمد که نشان­دهنده تاثیر مثبت روش آبیاری سفالی (R۱) بر روی رشد گونه­های مختلف است.