بررسی تغییرات مکانی و زمانی سطح ایستابی کمعمق با استفاده از روشهای قطعی و زمین آمار (مطالعه موردی: اراضی دشت ناز ساری)
محل انتشار: نشریه آبیاری و زهکشی ایران، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 170
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDJ-11-2_005
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
تغییرات سطح آب ایستابی کمعمق از عوامل مهم و تاثیرگذار در مطالعه و مدیریت منابع آب زیرزمینی بویژه در مسائل کشاورزی و زهکشی میباشد. در عمل به دلیل کمبود تعداد نقاط برداشت و کمبود تعداد قرائت، در اثر مشکلات مالی و فنی، دسترسی به این اطلاعات محدود میباشد. بنابراین تخمین سطح آب در نقاط مشخص براساس اطلاعات نقاط همجوار از جایگاه ویژهای در مطالعات منابع آب زیرسطحی برخوردار است. در این پژوهش دقت روش های قطعی و زمین آمار جهت تعیین مناسب ترین روش برای تعیین تغییرات مکانی و زمانی سطح ایستابی کمعمق در سطح ۱۷۰۰ هکتار از اراضی شرکت سهامی زراعی دشت ناز ساری در ۸۱ چاهک مشاهداتی با شبکه منظم ۵۰۰ در ۵۰۰ متر، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان میدهد، از بین روشهای قطعی، روش وزن دهیعکس فاصله و توابع پایه شعاعی با جذر میانگین مربعات به مقدار ۵۴ تا ۹/۵۵ سانتیمتر، میانگین خطای مطلق ۱/۴۲ تا ۴۵ درصد و ضریب همبستگی به میزان ۲۱/۰ و ۲۷/۰ ، برای دادههای ۱۵ فروردین و ۲۱ دی از دقت بهتری نسبت به سایر روشها برخوردار میباشد. روش کریجینگ با مدل نیمتغییرنمای گوسی نیز از دقت کمی بهتر از روشهای قطعی میباشد. با توجه به تغییرات مکانی زیاد سطح ایستابی بدلیل مشکل موضعی زهکشی در این اراضی روشهای قطعی و روش کریجینگ از دقت لازم برخوردار نمیباشند. برای قرائت سطح ایستابی در تاریخ ۲۱ دی و ۱۵ فروردین، روش کوکریجینگ (با متغیر کمکی سطح آب در نوبت قبلی) با جذر میانگین مربعات ۷/۲۶ و ۳۴ سانتیمتر و میانگین خطای مطلق ۱۷ و ۲۴ سانتیمتر و ضریب همبستگی ۸۳/۰ و ۷۵/۰ از دقت بیشتری برخوردار میباشند. مدل نیم تغییرنما K-Bessel نیز از قویترین ساختار مکانی برخوردار است. در شرایطی که تغییرات سطح آب زیاد باشد، روش زمینآمار کوکریجینگ با کمک یک متغیر کمکی تاثیر قابل ملاحظهای در افزایش دقت توزیع مکانی سطح ایستابی کم عمق دارد و منجر به کاهش ۳۷ و ۵۰ درصدی مقدار جذر میانگین مربعات و کاهش ۴۴ و ۵۹ درصدی میانگین خطای مطلق گردید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جمال عباس پلنگی
گروه مهندسی ، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی ساری
محمدعلی غلامی سفیدکوهی
گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، ساری، ایران
مریم عبدی مفتی کلائی
دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری. مازندران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :