آئین چاووش خوانی در استان هرمزگان
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 418
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUT-9-1_006
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
بانگ چاووش در هرمزگان نوائی است عرفانی و روحانی که برای دعوت مردم به محافل و مجالس دینی و یا به زیارت رفتن از آن استفاده می نمایند و آن این گونه است که ملای چاووش خوان بر بلندی رفته ودر حالی که دست بر بناگوش گرفته با آهنگ و صوتی دلنشین اشعاری را در مدح و منقبت امامان می خواند. در گذشته بانگ چاووش خوان مردم را مطلع می کرد که در آن شب مجلس منبر و وعظ برگزار می شود و همین طور این چاووش در حکم اعلان خبر هم بوده است. چاووش خوان بسته به نوع سفری که زائر می رود اشعاری را می خواند و مردم برای بدرقه و حلالیت خواهی به دیدارش می روند و زیارت قبول می گویند. آئین چاووش خوانی نیز یکی دیگر از آئین های مذهبی استان هرمزگان است که در این استان - با توجه به نسخه های خطی از مرحوم ملا منصف و مرحوم حسینعلی قضائی علیایی – حدود ۳۰۰ سال سابقه دارد و در حال حاضر هم اجرا می شود.این مقاله با روش تحلیل محتوا و با استفاده از ابزار کتابخانه ، آئین چاووش خوانی در هرمزگان را معرفی می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سهراب سعیدی
دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
علی محمد پشت دار
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
حسین قاسم پور مقدم
دانشیار علوم تربیتی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :