خطاهای نوشتاری فارسی آموزان قزاق: مطالعه ای برپایه انگاره کوردر

امروزه در امر آموزش زبان، خطاها نه تنها به عنوان نشانه­های ناتوانی زبان­آموز در یادگیری زبان دوم محسوب نمی­شوند، بلکه به عنوان عاملی برای ارزیابی میزان توانش زبانی زبـان­آموزان در یادگـیری زبـان دوم به شـمار می­روند. با توجه به این موضوع در پژوهش حاضر تلاش شده است تا خطاهای نوشتاری فارسی­آموزان قزاق بر اساس انگاره کوردر مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش تعیین خطاهای پربسامد در نوشتار فارسی آموزان قزاق است و فرضیه مورد نظر بر بیشتر بودن خطاهای دستوری نسبت به خطاهای واژگانی در نوشتار فارسی آمـوزان قزاق تاکـید دارد. تحـقیق حـاضر از نوع توصـیفی- تحلیلی است. جامـعه آماری این تحقیق فارسی­آموزان قزاقی هستند و نمونه آماری پژوهش تعداد ۲۴ فارسی­آموز قزاق دختر و پسر با متوسط سنی ۱۹ سال هستند که در رشته زبان فارسی در دانشگاه «آبلای­خان» قزاقستان مشغول یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان دوم بوده اند. فارسی­آموزان به طور میانگین دو ترم تحصیلی را گذرانده­ اند. ابزار پژوهش ۲۴ برگ­نوشته از فارسی­آموزان قزاق است که مربوط به آزمون پایانی درس نگارش آن­ها با حق انتخاب یک موضوع از بین پنج موضوع پیشنهادی است. به طور متوسط هر نوشته دارای ۱۵۰ کلمه است. در مجموع، پیکره تحقیق حدودا ۴۰۰۰ واژه است. ابتدا خطاهای زبانی فارسی­آموزان قزاق بر اساس انگاره پیشنهادی کوردر شناسایی و استخراج گردید؛ سپس بر اساس نوع خطاها دسته­بندی و توصیف گردید و با استفاده از نرم افزارهای آماری، میزان فراوانی و تکرار خطاها تعیین گشت و در نهایت مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد از مجموع ۴۶۶ خطای شناسایی شده در نوشتار فارسی آموزان قزاق، بیشترین خطاها متعلق به عدم رعایت نکات دستوری با ۲۳۱ مورد و ۴۷ درصد از مجموع خطاها بوده و پس از آن خطاهای نویسه ای-آوایی با ۱۸۲ مورد و ۴۱ درصد از جمع خطاها، بیشترین خطاست. خطاهای واژگانی با ۴۳ رخداد و ۱۰ درصد از مجموع خطاها، در رتبه بعدی فراوانی خطاها قرار دارد و کم ترین خطاها با ۱۰ رخداد و ۲ درصد خطا ها، مربوط به خطاهای کاربردشناختی است.