زبان زمان: سبک شناسی گزاره های زمانی و بررسی زمان ماجراجویی در ترجمه هزارویک شب
محل انتشار: پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 248
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLCR-8-2_001
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
در داستان های عامیانه، گزاره هایی زمانی وجود دارد که بیانگر مبهم و فرضی بودن زمان است. این گزاره ها در هزارویک شب بسامد بالایی دارد و گاه به صورت متوالی در یک حکایت تکرار می شود که با توجه به کاربرد هدفمند آن در داستان، از منظر سبک شناسی درخور بررسی است. این گزاره ها علاوه بر ملموس کردن زمان در ذهن مخاطب، تغییر مکان وقوع حوادث و میزان فواصل زمانی را نیز نشان می دهد. در مقاله حاضر تلاش شده است هدف استفاده از گزاره های زمانی در ترجمه هزارویک شب که بنا بر بافت موقعیتی داستان به وجود آمده است، به عنوان یک مشخصه سبکی بررسی شود. همچنین، مفهوم «پیوستگی زمان و مکان» در منطق صوری که در زبان و ادبیات به کار گرفته می شود و مولفه های دیگری که متعلق به محتوای این داستان هاست، همچون «زمان تهی» (وقفه زمانی بین حوادث) و «زمان تصادفی» (کاربرد گزاره هایی که حوادث را به نفع قهرمان داستان تغییر می دهد) بررسی و تببین شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرضیه اسماعیل زاده مبارکه
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
محسن محمدی فشارکی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :