صفات بلاغی با تکیه بر جنبه های کنایی آن در غزلیات سعدی شیرازی
محل انتشار: پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 444
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLCR-8-2_009
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مبحث دستور در عرصه بیکران زبان و ادبیات فارسی به عنوان یکی از مباحث اساسی فنون و نظم سخن بسیار پرکاربرد است. با توجه به این امر، بررسی بن مایه ها و عناصر درونی این مقوله بستر مناسبی را برای تحقیق و پژوهش بسیار فراهم می آورد. «صفت» یکی از مقوله های دستور زبان فارسی است و کار آن از نظر منطقی و دستوری در کلام، خاص کردن موصوف است. در عین حال، «کنایه» از مباحث بیان و بدیع است که از طریق استدلال و دریافت معنی صورت می گیرد. یکی از شگردهای زبانی سعدی، آوردن صفات و تعابیر کنایی زیباست که از آن برای برجسته سازی کلام خویش بهره می گیرد و با کمک این عناصر شاعرانه و بدیع بر جذابیت کلام خود می افزاید. هدف از این جستار، بررسی بسامد عناصر و بن مایه های صفت با توجه به جنبه های کنایی آن از نظر ساختار لفظی، انواع صفت و روابط و مناسبات آن در غزلیات سعدی شیرازی است. روش کار در این پژوهش، توصیفی آماری است. صفت های کنایی به عنوان یکی از اجزای سازنده زبان محاوره در غزلیات سعدی نمود بسیار روشن و آشکاری دارد که البته در این میان، سهم سعدی در کاربرد صفت های کنایی به طور محسوسی کمتر از هم عصران خود است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کبری شبان قوچان عتیق
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، رودهن، ایران.
محمود طاووسی
استادگروه زبان وادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، رودهن، ایران.
مهدی ماحوزی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن رودهن، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :